بررسی فعالیت عضله تراپزیوس در زمان بالا بردن بازو با استفاده از الکترومیوگرافی

مقدمه: بازوهای متحرک یا کار بالاسری (هر کاری که در سطح آکرومیون (زائده پیشین) یا بالاتر از آن انجام شود) یک عامل خطرناکبرای اختلالات اسکلتی عضلانی شانه بحساب می آید. اختلالات اسکلتی عضلانی شانه، یک نگرانی ویژه برای سلامتی است زیرا بهدوره ی بهبود طولانی احتیاج دارد. با توجه به مطالعات گذشته و عدم بررسی تاثیر ارتفاع بازو بر ایجاد اختلالات اسکلتی-عضلانی، دراین مطالعه با استفاده از شاخص RMS که از سیگنال الکترومیوگرافی استخراج می گردد، فعالیت عضله تراپزیوس که مهمترینعضله در این فرآیند است و بیشتر از سایر عضلات درگیر، تحت تاثیر قرار می گیرد در دو ارتفاع مختلف بازو بررسی شد.روش کار: شامل پنج مرحله: مرحله اول، اندازه گیری ابعاد آنتروپومتری شرکت کنندگان. مرحله دوم، انجام تست حداکثر انقباضارادی برای عضله تراپزیوس. مرحله سوم، انجام تست الکترومیوگرافی عضله تراپزیوس در دو ارتفاع بازو. مرحله چهارم، استخراجشاخص RMS از داده های الکترومیوگرافی توسط نرم افزار MEGAWIN . مرحله پنجم، مقایسه و بررسی RMS ها با نرم افزارSPSSیافته ها: نتایج مربوط به فعالیت الکتریکی عضله افراد مختلف در دو ارتفاع شانه و سر نشان میدهد که در تمام افراد، درصد MVCعضله در ارتفاع سر بیشتر از ارتفاع شانه است و این اختلاف از نظر آماری معنادار می باشد.نتیجه: ارتفاع بازو می تواند در فعالیت الکتریکی عضله تراپزیوس تاثیرگذار باشد. از آنجا که فعالیت عضلات ارتباط مستقیم با خستگی،و خستگی ارتباط مستقیم با اختلالات اسکلتی عضلانی دارد، برای کاهش اختلال در شانه و گردن باید به وضعیت بازو توجه ویژهنمود.

کلیدواژه ها:

فعالیت عضلانی ، عضله تراپزیوس(ذوزنقه ای) ، الکترومیوگرافی(EMG)