پیش بینی پرخاشگری بر اساس خستگی روانی و استرس شغلی پرستاران

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش خستگی روانی و استرس شغلی در پیش بینی پرخاشگری در پرستاران بود. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل پرستاران شاغل در بیمارستان ها و درمانگاه ‎های شهرکرد بود. نمونه پژوهش شامل ۲۹۰ نفر از پرستاران بود که به روش نمونه گیری خوشه ای تک مرحله‎ای انتخاب شدند. جهت اندازه گیری متغیرهای پژوهش از پرسشنامه استرس شغلی هلریگل و اسلوکام(۱۹۹۶)، پرسشنامه سنجش چندبعدی خستگی اسمتس (MFI) و پرسشنامه پرخاشگری نواکو( ۱۹۸۶ ) استفاده شد. داده های پژوهش با روش های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین خستگی روانی و استرس شغلی با پرخاشگری رابطه وجود دارد (P<۰/۰۵). از سویی نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که خستگی روانی حدودا ۱۵ درصد و استرس شغلی ۹ درصد از واریانس پرخاشگری را پیش بینی می کنند. این یافته ها نشان داد که خستگی روانی و استرس شغلی نقش مهمی در تبیین پرخاشگری در پرستاران ایفا می کنند.

کلیدواژه ها:

خستگی روانی ، استرس شغلی ، پرخاشگری