بررسی نقش تخیل در تدریس و ابعاد آن در آموزش و یادگیری

تدریس یا آموختن به آن بخش از پویندگی (فعالیت) های آموزشی که با حضور آموزگار در کلاس درس رخ می دهد نام نهاده می شود. تدریس بخشی از روند آموزش و پرورش است که یک رشته کردارهای به سامان و از پیش برنامه ریزی شده را در برمی گیرد و هدفش پیدایش شرایط دلخواه یادگیری از سوی آموزگار است. تدریس در دیدگاه های مختلف ماهیت و معنای مختلفی دارد بعضی آنرا "بیان مستقیم حقایق علمی از طرف معلم به فراگیران می دانند "گروهی دیگر آن را "همورزی یا تعامل بین معلم و فراگیر و محتوا در کلاس درس "تعریف کرده اند. عده ای از متخصصان تعلیم و تربیت " فراهم آوردن موقعیت و اوضاع و احوالی که یادگیری را برای فراگیر آسان کند " تدریس نامیده اند. تدریس در مفهوم" ارادی "عملی است هدفمدار که اهمیت کارکرد آن در رخدادهای آموزشی بستگی به موقعیت و باور معلمان دارد در این مقاله، با یک رویکرد نوین و جذاب در تدریس آشنا خواهیم شد؛ یک روش که از قدرت تخیل بهره می برد تا فرایند یادگیری را به یک تجربه خلاقانه و تحول آفرین تبدیل کند. تدریس با استفاده از تخیل، یک رویکرد که به شکلی نوین و متفاوت تلاش می کند تا دانش آموزان را درگیر و مشتاق یادگیری کند. این روش تدریس، فرصتی است که به ما این امکان را می دهد تا یادگیری را از یک وظیفه خسته کننده و خشک به یک ماجراجویی هیجان انگیز و لذت بخش تبدیل کنیم.هنگامی که دانش آموزان درگیر قوه خیال می شوند، یادگیری به یک تجربه تصویری و عمیق تر تبدیل می شود. آن ها می توانند خود را در جایگاه شخصیت ها قرار داده و با مشکلات و چالش هایی که آن ها روبرو می شوند، همدلی و همراهی کنند ، این تجربه تصور کردن امکان می دهد تا دانش آموزان ارتباط عمیقی با مفاهیم و موضوعات برقرار کنند و درک عمیق تری از آن ها به دست بیاورند.تدریس با استفاده از تخیل همچنین می تواند به دانش آموزان انگیزه و انگیزش بیشتری برای یادگیری بدهد. وقتی که دنیای تخیلی به عنوان محیطی برای یادگیری استفاده می شوند، روحیه و انگیزه دانش آموزان تقویت می شود. آن ها به طور طبیعی تمایل بیشتری به شرکت فعال در یادگیری و مشارکت در فرآیند تدریس خواهند داشت. نگرانی های روزمره و خستگی روحی جای خود را به شور و هیجان می دهد و دانش آموزان با شوق و اشتیاق بیشتری به مدرسه می آیند.

کلیدواژه ها:

تخیل ، استراتژی ، یادگیری ، آموزش ، دانش آموزان