نظریه خودشناسی رازی در طب روحانی و جایگاه آن در نظام اخلاقی وی

خودشناسی از عناصر بنیادی هر نظام اخلاقی است. جهت گیری روان شناختی در نظام اخلاقی رازی و سلامت محور بودن آن، خودشناسی را در مفهوم «شناخت عیوب نفس» به کار برده است. شناخت عیوب نفس گام نخست در پیشگیری و درمان بیماری های دل است. رازی در این مقام، «خود نقدی» را توصیه نمی کند، بلکه رویت عیوب نفس در آینه دیگران را مورد بحث قرار می دهد. چنین رهیافتی محتاج بیان مهارت های نقدپذیری است. مقاله حاضر با تحلیل منابع رازی و مقایسه آن با میراث روایی به نقد و سنجش ره آورد وی در خودشناسی می پردازد.

کلیدواژه ها:

خودشناسی ، مهارت های نقدپذیری ، نقدگریزی ، طب روحانی ، اخلاق سلامت محور ، طب انگاری اخلاق ، عجب ، جالینوس ، امام علی(ع) ، محمدبن زکریا ، رازی