بررسی کارکرد معنابخشی دین در اندیشه علامه طباطبایی

نیاز روحی انسان ها به معنادار نگاه کردن به جهان و زندگی و فرار از بی معنایی، و نگاه به دین به عنوان عاملی برای معنادار کردن زندگی، افق جدیدی جهت شناخت هرچه بیشتر دین گشوده و رهیافتی جدید به نام رهیافت معنا به وجود آورده است. این رهیافت با ارائه تفسیری جدید از انسان و دین و ارتباط آن دو، معتقد است در شناخت انسان و دین باید به همه ابعاد آن توجه داشت. یکی از ویژگی های انسان نیاز به معناست که تنها دین می تواند آن را برآورد. بر این اساس، مهم ترین کارکرد دین معنابخشی است. علامه طباطبایی که نگاهی درون گرایانه به دین دارد، با به کارگیری استدلال های منطقی و عقلانی، تفسیری از دین و ابعاد گوناگون آن ارائه می دهد که به گونه ای با نظریه رهیافت معنا در توصیف و تبیین دین نزدیک است؛ چنان که معنابخشی را مهم ترین کارکرد دین می داند.

کلیدواژه ها:

دین ، علامه طباطبایی ، کارکرد معنابخشی دین ، جامعه ، نظریه رهیافت معنا