بررسی تاثیر انگیزاننده ها بر توانمندسازی و اثربخشی نیروی انسانی در سازمان ها (مطالعه ی موردی: کارکنان بانک رفاه استان سیستان و بلوچستان)

سازمان ها بر این باورند که منابع انسانی به عنوان منبع اصلی ایجاد ارزش در سازمان و به عنوان یک مزیت رقابتی مطرح هستند و جذب و استخدام پرسنل هر سازمان در راستای اهداف اساسی آن سازمان بوده و هریک از پرسنل نیز با توجه به اهداف فردی خود تمایل به همکاری با سازمان ها را دارند. در این مقاله به بررسی تاثیر انگیزاننده ها بر توانمندسازی و اثربخشی نیروی انسانی پرداخته می شود. روش انجام این پژوهش کمی می باشد. جامعه ی آماری شامل کارکنان بانک رفاه استان سیستان و بلوچستان می باشد که با استفاده از فرمول کوکران برای بررسی برای تعیین حجم نمونه ۳۷۸ نفر به عنوان نمونه ی آماری در نظر گرفته شدند. برای تحلیل داده ها از نرم افزار spss و روش رگرسیون استفاده شده است. در این مقاله یک فرضیه ی اصلی و چهار فرضیه ی فرعی مطرح شد که نتایج حاصل از تحلیل به تایید آنها اشاره دارد. فرضیه ی اصلی مطرح کننده ی این است که بین انگیزاننده ها با توانمندسازی و اثربخشی نیروی انسانی رابطه معناداری وجود دارد. در جدول تحلیل واریانس که معنی داری کل مدل را ارزیابی می کند مقدار معناداری کمتر از ۰.۰۵ می باشد، پس در سطح خطای ۰.۰۵ مدل معنادار می باشد. این بدان معناست که بین انگیزاننده ها با توانمندسازی و اثربخشی نیروی انسانی رابطه معناداری وجود دارد و توانمندسازی و اثربخشی پیش بینی کننده نقش انگیزاننده ها است.

کلیدواژه ها:

انگیزاننده ها ، توانمندسازی ، اثربخشی ، بانک رفاه ، استان سیستان و بلوچستان