ملاحظات فقهی و عقلی روش های ازدیاد برداشت منابع نفتی با تاکید بر عدالت بین نسلی

اکثر میادین مهم نفتی دنیا در حال ورود به نیمه دوم عمر خود هستند، در این شرایط استفاده از روش های بهبود و ازدیاد برداشت و افزایش ضریب بازیافت اهمیتی مضاعف یافته اند. در ایران، به علت برخورداری از منابع نفتی فراوان با پتانسیل بالا، استفاده از این روش ها تاکنون به صورت موثر انجام نگرفته است. از طرفی مسئله ی اصلی در نظریه ی عدالت بین نسلی، میزان مجاز مصرف منابع طبیعی توسط نسل فعلی است تا نسل آتی نیز بتواند از مواهب آن منابع بهره ببرد. هدف از انجام این مقاله، بررسی ملاحظات فقهی استفاده از روش های ازدیاد برداشت منابع نفتی با تاکید بر عدالت بین نسلی می باشد. نتایج تحقیق نشان داد عدم ازدیاد برداشت نه تنها از نظر فنی مشکلات بسیاری به بار می آورد، بلکه از نظر عقلی و فقهی نیز پسندیده نیست و برای تحقق عدالت بین نسلی باید به دنبال راهکار مناسبی بود. پیشنهاد می گردد عمل ازدیاد برداشت انجام گیرد اما به علت محدودیت منابع برای نسل آینده باید امکاناتی برای آنان تهیه کرد.

کلیدواژه ها:

ازدیاد برداشت ، عدالت بین نسلی ، قاعده فقهی ، قاعده عقلی