خلوت از دیدگاه ابن عربی (با تکیه بر کتاب اسرارالخلوت)

از راهکارهای رسیدن به درجات معنوی و طی منازل عرفان، ریاضت و مجاهده با نفس است که طبق فرمایش پیامبر گرامی اسلام، جهاد اکبر می باشد. پس سالکی که قدم در راه عرفان می گذارد بایستی با هوی و هوس زودگذر دنیوی به محاربه بپردازد. یکی از مهمترین بخش های مجاهدت نفس، خلوت نشینی یا خلوت گزینی است. خلوت در اصطلاح عرفان، بریدن از دنیا و مافی ها و انقطاع از تعلقات دنیوی است که سرانجام، عارف را در نیل به عبودیت پروردگار، رهنمون می سازد. ابن عربی نیز از چهره های برجسته ادبیات عرفانی، در آثار خود به این امر مهم اشاره کرده و حتی اثری تحت عنوان اسرارالخلوه پدید آورده که اساس کار نگارنده قرار گرفته است. در حالت کلی، مراد و هدف ابن عربی از خلوت، پیمودن صحیح راه عرفان و سلوک در منازل خلوت به طور معتدل است. در این مقاله، تلاش برآنست تا برخورد ابن عربی با اصطلاح عرفانی خلوت بررسی شود و دیدگاه او نسبت به این موضوع، جهت تبیین بیشتر بر خوانندگان ارائه گردد.

کلیدواژه ها:

خلوت ، ابن عربی ، عرفان ، ریاضت