تعاملات خانواده و مدرسه در امر تربیت کودکان با توجه به مبانی فقهی و حقوقی

انسان تنها مخلوق خداوند است که می تواند در ابعاد گوناگون تربیت پذیر باشد. به همین دلیل است که علاوه بر پرورش یافتن در نزد خانواده، در سن خاصی به مدرسه و معلم نیاز دارد تا بتواند توانمندی ها و استعدادهای خود را گسترش دهد. از این رو خانواده و مدرسه و هر مکان تربیتی دیگری مانند مکان های مذهبی و محیط های تعلیمی دیگر باید در کنار هم برای این امر مهم تلاش کنند. در این مقاله با هدف شناخت جایگاه شرعی و قانونی خانواده و اولیای مدرسه در امر تعلیم و تربیت، به تبیین مبانی فقهی و حقوقی این موضوع پرداخته شده و پرسش اصلی این است که خانواده و مدرسه چگونه می توانند در امر تربیت کودک با هم تعامل داشته باشند و ضمن حفظ جایگاه خود با یکدیگر در سایه شرع و قانون همکاری داشته باشند. نتیجه تحقیق این است که در فقه اسلامی درباره امر تربیت کودک مطالب فراوانی آمده و تربیت مادی و معنوی کودک بر والدین واجب شمرده شده است . تعلیم و تربیت نیز از حقوقی است که والدین موظف هستند شرایط آن را برای فرزندان آماده کنند. در جامعه امروزی مدارس نقش مهمی در پرورش معنوی کودکان دارند زیرا سال های بسیاری از عمر کودک در آنجا سپری می شود. با توجه به تاکید فراوان بر آموزش مبانی و احکام اسلامی به کودکان که در قرآن و منابع فقهی آمده، علاوه بر والدین، اولیای مدارس نیز موظفند بر اساس قوانین جمهوری اسلامی به پرورش معنوی کودکان و آموختن آداب اسلامی به آنها بپردازند. تعامل خانه و مدرسه موجب می شود که هیچ یک از این دو نهاد نتوانند از وظایف خود تخطی کننند.

کلیدواژه ها:

تعلیم و تربیت ، خانواده ، مدرسه ، آموزش ، فقه و حقوق