بررسی وثاقت عبدالواحد بن محمد بن عبدوس در تراث رجالی شیعه

ادیان الهی در طول تاریخ تنها وسیله ای بودند که جنبه ی ماورایی و متافیزیکی انسان را به او گوشزد می نمودند. اسلام به عنوان آخرین دین آسمانی باید به گونه ای برنامه ریزی می نمود تا فضا را برای جاودانه ماندن این دین بزرگ مهیا سازد. بنابراین تاکیدات زیادی نسبت به نوشتن و کتابت بیان نموده است. در ادامه اینچنین تاکیدات و ضرورت این امر، مسلمانان خصوصا شیعیان نسبت به نگارش احادیث نبوی و علوی و بقیه اهل بیت حرص و ولع زائد الوصفی داشتند، و بر این کارشان محافظت زیادی داشتند. این مهم این ضرورت بررسی احوال راویان را ایجاب می کند علی الخصوص راویانی که حدیث زیادی نقل نموده اند و با این وجود، توثیقی برای آنها نیامده است. یکی از آن راویان پر بحث و جدل عبدالواحد بن محمد بن عبدوس می باشد. این تحقیق با هدف نجات تعداد زیادی از روایات شیعه که این راوی در سلسله آن قرار دارد اقدام به نگارش آن نموده است. روش داده پردازی به صورت تحلیلی انتقادی بوده است. یافته های این تحقیق از این قرار است که با توجه به ترضی شیخ صدوق، تصحیح تمام راویان عیون اخبار الرضا، تصحیح علامه، تصحیح شیخ صدوق، شهرت و شهادت شهید ثانی وثاقت عبدالواحد بن محد بن عبدوس را نتیجه گرفته شد.

کلیدواژه ها:

اصاله النکاله ، و اد ، ربال ، مهادت ، ترری