حرمت ربا در مذهب جعفری و مستثنیات آن

ربا در لغت به معنای رشد و نمو و در اصطلاح شریعت اسلام به معنای زیاده گرفتن در وام یا بیع است. که به دو صورت ربای معاملی و قرضی از آن بحث می شود. حرمت ربا در کتاب و سنت از ضروریات دین اسلام به شمار می رود. و در قرآن کریم به اعلام جنگ با خدا و رسول او از آن تعبیر شده است اما مواردی در متون روایات با سند معتبر داریم که هر چند ربا است اما حکم حرمت را ندارد مانند: ربا بین پدر و فرزند، زن و شوهر، عبد و مولا و کافر و مسلمان. که این موارد مستثنیات در باب ربا می باشند. به نظر می رسد کنکاش موضوع از نظر قرآن و سنت در کنار هم ضروری است. امروزه مشکلی که دامنگیر بسیاری از مردم است مساله ی قرض دادن و گرفتن زیادی از اصل آن است که عنوان ربا بر آن مترتب می شود این عمل علاوه بر منفور بودن از نظر شارع مقدس آثار مخرب اجتماعی از جمله ایجاد فساد در زمین و ظلم و ترک تجارت و غیره را به دنبال دارد. در این مقاله سعی شده که علت تحریم ربا را از کتاب و سنت بیان کرده و استثنائاتی که به جواز ربا اشاره دارد را بیان کنیم. از همین رو در این نوشتار درصدد هستیم که با استفاده از روش کاربردی و با استفاده از منابع کتابخانه ای به این مقوله بپردازیم و آن را تبیین کنیم.

کلیدواژه ها:

ربا ، استثنائات ربا ، ربای معاملی ، ربای قرضی