نگاهی نو به رنگ در طراحی محیطی نوزاد مبتنی بر سیر تحول بینایی

رشد کامل بینایی نوزاد به زمان نیاز دارد؛ نوزاد نمیتواند فورا رنگها را تشخیص دهد. نوزادان در هنگام تولد فقط میتوانند سایه های سیاه، سفید و خاکستری را مشاهده کنند. بنابراین مشاهده رنگهای با کنتراست بالا برای آنها راحت تر است. در این مقاله پژوهش داده ها بر اساس روش کتابخانه ای و میدانی تهیه شده است. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی و هدف آن از نوع کاربردی می باشد بنابراین نویسنده با توجه به تحولات بینایی نوزاد در ماه های متفاوت و تاثیرپذیری از رنگ ها، قصد دارد نگاهی نو به طراجی محیطی نوزاد داشته باشد. نوزاد تا زمان رسیدن به ۳ تا ۴ ماهگی شروع به پردازش بصری رنگها نمیکند. هنگامی که بالاخره توانایی این کار را به دست میآورد، قرمز، آبی، زرد و سبز اغلب اولین رنگ هایی هستند که نوزاد به آن ها واکنش نشان میدهد. چون نوزادان تازه متولد شده نمیتوانند تصاویر را به صورت تمام رنگی ببینند، بنابراین اکثر اسباب بازیها و کتابهای نوزاد برای چند ماه اول زندگی از تصاویر روشن با کنتراست بالا (مانند سیاه و سفید) و فضای سفید زیاد استفاده میکنند .این رنگها، شکلها و الگوهای متضاد، رشد نوزاد را به روشهای مختلف تقویت میکنند. دیدن و پردازش این رنگها در مقایسه با رنگهای کم رنگ با کنتراست پایینتر، برای نوزادان آسانتر است. به علاوه، این رنگها همچنین به تقویت رشد اعصاب بینایی و تشویق رشد شناختی نوزاد بدون تحریک بیش از حد او کمک می کنند.. معمولا اولین برخوردی که نوزاد دارد با مادرش است پس چه بهتر که مادر با رعایت مواردی نه چندان دشوار مانند استفاده از پوشش های با کنتراست بالا جهت روند رشد بهتر در بینایی نوزاد تاثیرگذار باشد. نوزاد با رشد تدریجی قادر است رنگهای بیشتری را پردازشکند و معمولا تا ۶ ماهگی میتواند طیف رنگی کامل را ببیند. با توجه به توانایی های نوزادان در هر مرحله از رشدشان با توجه به دید رنگی که دارند میتوان شرایطی نه چندان دشوار و هزینه بار در محیط اطراف نوزاد برایشان فراهم کرد که دید رنگی آن ها با رشد بهتر و پیشرفت بیشتری همراه باشد.

کلیدواژه ها:

بینایی ، تاثیر رنگ ، رنگ ، طراحی محیطی ، نوزاد