نقش آموزش به روش ساختن گرایی بر خودگردانی تحصیلی دانش آموزان

خودگردانی تلاش های منظم برای هدایت افکار، احساسات و اعمال در کسب اهداف می باشد.. خودگردانی تحصیلی توانایی فرد برای انجام رفتار بر اساس تغییر شرایط درونی و بیرونی است و شامل فرایندهای خود اجرایی در طراحی، اجرا و هدایت اعمال است. یکی از عوامل موثر بر افزایش خودگردانی تحصیلی استفاده از رویکردهای نوین تدریس از جمله رویکردهای سازنده گرایی یا ساختن گرایی است. اصول ساختن گرایی بر پایه آگاهی از یادگیری استوار است و پیام اصلی آن این است که دانش به یادگیرندگان منتقل نمی شود بلکه یادگیرندگان دانش را خود برای خود می سازند. به عبارت دیگر فراگیران به شکلی فعال ، اطلاعات جدید را به اطلاعات قبل ارتباط داده و خود دست به ساختن دانش می زنند. هدف نهایی ساختن گرایی ، حمایت از دانش آموزان است تا آنها را به متفکرانی خلاق و حل کننده ی مسائل تبدیل کند. دانش آموزی فکور که قدرت استفاده از آموخته های خود را دارا باشد برای تحقیق این هدف معلمان راهبردهای آموزشی را به شکلی تدوین می کنند که فراگیران خودشان اصول و قواعد را کشف نموده و به طور فعال درباره موضوعات بحث کنند. به طور کلی می توان موارد زیر را به عنوان مزایای بهره گیری از معلم سازنده گرا و نقشش در پرورش فراگیران سازنده گرا قلمداد نمود. بچه ها بیشتر یاد می گیرند و یادگیری لذت بخش تر می شود وقتی آن ها به گونه ای فعال درگیر می شوند. تعلیم وتربیت زمانی که روی تفکر ودرک به جای به خاطر سپاری صرف متمرکز شود بهتر کار می کند و این امر زمینه افزایش خودگردانی تحصیلی در آنان را فراهم می نماید.

کلیدواژه ها:

خودگردانی تحصیلی ، ساختن گرایی ، دانش آموزان