بررسی تطبیقی الگوهای فضایی در معماری مسکن ایرانی و مسکن معاصر

مسکن بعنوان مهم ترین سرپناه انسان از جمله فضاهایی می باشد که می بایست پاسخ گوی نیازهای زندگی ساکنین خود باشد. امروزه انسان بدون در نظر گرفتن آنچه که بر وی گذشته است، قادر به ادامه زندگی نیست و برای داشتن زندگی بهتر، می بایست از الگوهایی که از قبل بدست آورده است، استفاده کند. از بین بردن شکاف ایجاد شده بین دو الگوی معماری مسکن سنتی و معاصر، نیازمند بازشناسی الگوهای نشات گرفته از ارزش ها و اصول معماری سنتی می باشد. مطالعه در معماری ایرانی نشان می دهد که در شکل گیری فضاهای مسکونی، مسائل اعتقادی و زمینه های فرهنگی خاص ایرانیان از عناصر تاثیرگذار بوده است. این پژوهش با هدف بازشناخت الگوهای فضایی مسکن ایرانی و معاصر صورت گرفته تا بتوان از طریق یافته های بررسی تطبیقی هر دو نوع الگوهای فضایی به طراحی مسکن معاصر مطابق با این الگوها، در جهت تداوم الگوهای معماری پیشین دست یافت. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات توصیفی تحلیلی است. روش تحقیق، به لحاظ ماهیت روش توصیفی تطبیقی و به لحاظ هدف بنیادی است. ابزار گرد آوری داده ها، کتابخانه ای و مقایسه ای است. نتایج پژوهش حاصل از بررسی تطبیقی الگوهای فضاهای مسکن ایرانی و معاصر، و تحلیل ویژگی های هر یک، بیانگر این موضوع است که در طراحی مسکن معاصر، از الگوهایی معماری مسکن ایرانی استفاده چندانی نشده است و کیفیت فضاها سیر نزولی داشته است. اما با استفاده از این الگوها می توان به الگوهای مناسبی در جهت تداوم الگوهای معماری پیشین و داشتن زندگی بهتر، دست یافت.

کلیدواژه ها:

الگوی فضایی مسکن ایرانی ، معماری مسکن ایرانی ، بررسی تطبیقی الگوهای فضایی مسکن ، الگوهای فضایی مسکن