مروری بر پدیده کربناتاسیون در بتن، عوامل تاثیرگذار و روش های اندازه گیری

سالانه میلیاردها دلار به منظور حفظ زیرساختار حیاتی کشورها هزینه می شود. دوام بتن به عنوان عامل اساسی در افزایش عمر بتن نقش موثری در کاهش هزینه هایبهسازی دارد. پدیده های مختلفی نظیر ذوب یخ، واکنش قلیایی-سیلیسی، حملات سولفاتی و کربناتاسیون در کاهش دوام بتن موثر هستند. تحقیقات نشان می دهدکه دمای عمل آوری، نسبت آب به سیمان، مسقف و یا غیرمسقف بودن سازه، رطوبت نسبی و ... در وقوع پدیده کربناتاسیون موثرند، اما همواره میزان غلظتدی اکسید کربن نقشی تعیین کننده در بروز و گسترش این پدیده دارد. بر مبنای نتایج ارائه شده، ترکیبات پوزولانی رفتار متغیری در برابر پدیده کربناتاسیون ازخود نشان می دهند. اغلب پوزولان ها همچون سرباره، خاکستر بادی، زئولیت و دوده سیلیس به دلیل مصرف پورتلاندیت، دی اکسیدکربن به راحتی در ماتریسسیمانی آن ها نفوذ نموده و متعاقبا افزایش جرم ناشی از تولید کربنات کلسیم درآنها مشاهده می گردد. ولی در مقابل پوزولان هایی همچون پومیس و متاکائولنرفتار به مراتب بهتری در برابر پدیده کربناتاسیون از خود نشان می دهند. در این مقاله پدیده کربناتاسیون در بتن بیان می شود و روش های کاهش اثر این پدیده بر روی سازه های بتنی معرفی می گردد. همچنین فناوری های اندازه گیری شدت وقوع پدیده کربناتاسیون به مانند تعیین عمق با نشانگر فنول فتالین، آزمون FTIR ، آزمون TGAو آزمون گاما مورد بحث و ارزیابی قرار خواهد گرفت.

کلیدواژه ها:

پوزولان ، دوام بتن ، دی اکسید کربن ، کربناتاسیون ، محیط مخرب.