آموزش ابزاری در خدمت موزه های دانشگاهی جهت نیل به توسعه پایدار

موزه ها ، به عنوان نهاد فرهنگی قدمت تاریخی داشته و در قرون متمادی پایه و اساس آنها دستخوش تغییرات قابل توجهی در تعریف، ارتباط با بازدیدکننده، مدیریت و نقش آنها در جامعه شده است. امروزه موزه ها مراکز بنیادی هستند که در امر آموزش و غنای فرهنگی نقش بسزایی دارند. تحقیقات صورت گرفته بر نقش آموزشی موزه ها در جهان، نشانگر این است که موزه ها فراتر از یک بازدید دوره ای و مفرح بوده و مکانی برای یادگیری مخاطبان مختلف بخصوص نسل جوان هستند و نقش بسزایی در یادگیری بلندمدت و شکل گیری هویت فرهنگی ایفا می کنند.در این میان موزه ها ی دانشگاهی با در دست داشتن بستری مناسب، نیروی کارآزموده در امر آموزش و همینطور مجموعه های بسیار متنوع برای نمایش می توانند در این زمینه بسیار مثمر ثمر عمل نمایند. آموزش به عنوان عملکردی تخصصی، پدیده ای است که در قرن بیستم و به موازات ایجاد نظری های جدید درباره رشد انسان، شناختن علوم اجتماعی به عنوان موضوعاتی دانشگاهی و شکل گیری مدارس مدرن و کنار رفتن برنامه درسی کلاسیک شکل گرفته است. موزه ها ی دانشگاهی می توانند با آموزش موثر و توضیح ملموس علوم، محیطی نشاط آور را بر عهده داشته و یکی از حلقه ای اصلی تعلیم و ارتباطات علمی و پژوهشی نسل آینده را تشکیل دهند؛ چرا که کاملا مسلم است که توسعه یافتگی کشورها با تعداد موزه ها ی آنها رابطه مستقیم داشته و این مراکز با معرفی پیدایش، سیر تحول و چشم انداز تاریخ، دانش و فن آوری، انگیزه و زیرساخت فکری لازم را برای خلاقیت و نوآوری در مخاطبان را فراهم نموده و نقش تعیین کننده ای در توسعه پایدار و پیشرفت کشورها بر عهده داشته باشند. موزه ها ی دانشگاهی می توانند سریع، موثر و کارا و انگیزه افزا به طور گسترده ای مخاطبان متنوعی را تحت آموزش قرار دهند و نتایج این مطالعات می تواند در توجیه برنامه ریزی های کلان موزه ها ی دانشگاهی جهت نیل به توسعه پایدار و بومی سازی تکنیک های ارائه مفاهیم و برآورد میزان اثر بخشی و اختصاص امکانات و بودجه مربوطه در سطوح مختلف منطقه ای، کشوری، استانی و شهری دانشگاهها مورد استقاده قرار گیرد.