بررسی سلول های خورشیدی از نظر افزایش راندمان آنها

انرژی خورشیدی یکی از منابع انرژی با میزان تجدیدپذیری بالا است که بیشترین کاربرد آن در سامانه های گرمایش خورشیدی و سیستم های فتوولتائیک می باشد. مهمترین مانع اصلی در استفاده از آنرژی خورشیدی هزینه بالای آن نسبت به سایر گزینه های موجود در تولید انرژی الکتریکی است. همچنین به دلیل برخی محدودیت ها، اندازه گیری های طولانی مدت میزان تابش خورشیدی در مناطق مختلف انجام نمی شود.به واسطه تخلیه ذخایر سوخت فسیلی و افزایش آلودگی، اهمیت استفاده انرژی از منابع تجدید پذیر رو به افزایش است. منابع جایگزین انرژی شامل سلول های خورشیدی است. سلول های خورشیدی بازده عملکردی ۲۴.۲ درصدی را دارا هستند. بنابراین بازده سلول خورشیدی می بایست در اولویت قرار گیرد. در این مطالعه، روش های افزایش بازده سلول خورشیدی مورد توجه قرار گرفته اند. در طول روز، با استفاده از یک ردیاب خورشیدی، خورشید را دنبال تا بیشترین مقدار انرژی خورشیدی را جذب کند. نوری که به سلول خورشیدی برخورد می کند بطور کامل جذب نمی شود و تنها بخش UV نور که حدود ۴ تا ۱۰ درصد تابش خورشید را تشکیل می دهد جذب می شود. در نتیجه به منظور بهبود تبدیل انرژی خورشیدی، جذب می بایست به مناطق مرئی و مادون قرمز گسترش یابد. برای رسیدن به این موضوع نانوذرات روی سطح فلزی قرار می گیرند. ولتاژ خروجی با افزایش درجه حرارت پنل خورشیدی کاهش می یابد. در نتیجه، امروزه روش خنک کننده مانند سیستم خورشیدی ترکیبی فتوولتاییک / حرارتی (PV/T) یکی از محبوب ترین روش ها برای خنک سازی پنل های فتوولتاییک به کار می رود. سیستم هیبرید از پنل های فتوولتائیک خورشیدی در ترکیب با سیستم خنک کننده تشکیل شده است.

کلیدواژه ها:

انرژی خورشیدی ، راندمان ، سلول های خورشیدی ، فتوولتاییک