بررسی رابطه رویدادهای استرس زا، سیستم مغزی رفتاری و توانمندی ایگو با گرایش به اعتیاد در جوانان شهر یاسوج

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه رویدادهای استرس زا، سیستم مغزی رفتاری و توانمندی ایگو با گرایش به اعتیاد در جوانان شهر یاسوج انجام گرفت. طرح پژوهش حاضر توصیفی -همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه جوانان بین ۱۸ تا ۳۰ سال شهر یاسوج در سال ۱۴۰۱ تشکیل دادند. از بین جامعه آماری بر اساس جدول مورگان کرجسی (۱۹۸۷) و به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای، تعداد ۳۸۴ نفر از جوانان شهر یاسوج انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های وقایع استرس زای زندگی هولمز و راهه(۱۹۶۰)، مقیاس روانی–اجتماعی توانمندی ایگو مارکاساتروم و همکاران(۱۹۹۷)، سیستم های بازداری/فعال سازی رفتاری کارور و وایت(۱۹۹۴) و آمادگی به اعتیاد وید و بوچر (۱۹۹۲) استفاده شد. بعد از جمع آوری و استخراج داده ها، نمرات شرکت کنندگان با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیره و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-۲۴ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین رویدادهای استرس زای زندگی و گرایش به اعتیاد در جوانان شهر یاسوج رابطه مثبت معناداری وجود دارد P < ۰.۰۱. بین سیستم بازداری رفتاری و گرایش به اعتیاد در جوانان شهر یاسوج رابطه منفی معناداری وجود دارد P < ۰.۰۱. بین توانمندی ایگو و مولفه های آن با گرایش به اعتیاد در جوانان شهر یاسوج رابطه مثبت معناداری وجود دارد P < ۰.۰۱.بین سیستم فعال رفتاری و گرایش به اعتیاد در جوانان شهر یاسوج رابطه مثبت معناداری وجود دارد P < ۰.۰۱. با توجه به نتایج به دست آمده می توان با افزایش توانمندی ایگو و شناسایی استرس وارهای زندگی و سیستم فعال ساز رفتاری در جوانان تدابیری اندیشید که از گرایش به اعتیاد آن ها جلوگیری شود.

کلیدواژه ها:

رویدادهای استرس زا ، سیستم مغزی رفتاری ، توانمندی ایگو ، گرایش به اعتیاد