اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش فرسودگی تحصیلی دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر مرند

هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش فرسودگی تحصیلی تحصیلی دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر مرند بود. به لحاظ ماهیت و اهداف، این پژوهش از نوع کاربردی بوده و برای اجرای آن از روش شبه تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است . جامعه آماری پژوهش شامل تمام پسران دوره دوم دبیرستان های شهر مرند در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای یک دبیرستان پسرانه انتخاب وتعداد یک کلاس از هر پایه ی تحصیلی به طور تصادفی انتخاب شدو بین دانش آموزان این کلاسها پرسش نامه های فرسودگی تحصیلی توزیع شد، سپس از دانش آموزانی که نمره فرسودگی تحصیلی بیشتری داشتند تعداد ۴۰ نفر به طور تصادفی به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند، این دانش آموزان به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (۲۰ نفر آزمایش و ۲۰ نفر کنترل) قرار گرفتند. برای گردآوری دادهها از پرسش نامه پرسشنامه فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران(۱۹۹۷) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره و تک متغیره استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر فرسودگی تحصیلی دانش آموزان پسر تاثیر داشته و آن را کاهش داده است و ۳/۳۹ درصد از فرسودگی تحصیلی با استفاده از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تبیین شده است .

کلیدواژه ها:

درمان پذیرش و تعهد ، فرسودگی تحصیلی ، دانش آموزان.