بهبود رفتار کم رویی دانش آموز با رویکرد اقدام پژوهی

انسان موجودی اجتماعی است و برای رسیدن به اهداف خود نیازمند برقراری ارتباط با دیگران است . اما ناهنجاری های رفتاری مختلفی می تواند مانع شکوفایی استعدادهای وی شود و او را از رشد و تعالی بازدارد، یکی از موانع کمرویی است که انسان با آن مواجه است . از آنجایی که این رفتار کودکان و نوجوانان را نیز تهدید می کند و آموزش و پرورش نقشی اساس در زندگی افراد دارد بنابراین روشهایی باید اتخاذ شود تا این ناهنجاری رفتاری در آنان بهبود یابد. پژوهش حاضر با هدف بهبود کمرویی یکی از دانش آموزان پایه یازدهم به روش اقدامپژوهی صورت گرفته است . اقدام پژوه با تشخیص این مساله که دانش آموز مورد پژوهش از کمرویی رنج می برد با ارائه ی راهکارهایی مانند: ارائه درس توسط دانش آموز مورد نظر، هدایت و تشویق دانش آموز و شرکت دادن در کارهای گروهی کلاس و فعالیت های مختلف مدرسه ، دادن مسوولیت هایی به دانش آموز در حد توانایی های او، توجه مثبت و همراه با محبت به دانش آموز، دعوت از خانواده و کاهش فشار ناشی از درس و آموزش مهارتهای زندگی اجتماعی در برخورد با مسائل مختلف ، سعی در تغییر وضع موجودوحل مساله نمود. نتایج پژوهش نشان می دهد که راهحل های به کارگرفته شده تغییرات مثبتی در دانش آموز مورد نظر به وجود آوردهومشکل کمرویی او تا حدود چشمگیری نسبت به هفته های اول سال تحصیلی بسیار کمتر شده است .

کلیدواژه ها:

کم رویی ، ناهنجاری رفتاری ، دانش آموز ، اقدام پژوهی .