چگونه توانستم با بهره گیری از روشهای کارآمد روانشناختی ، اختلال سلوک دانش آموزم را کاهش دهم ؟

اختلالات سلوکی یکی از چالش های بزرگ در حوزه آموزش و پرورش است که بر توانایی های تحصیلی و روانی دانش آموزان تاثیر گذار می باشد. هدف پژوهش حاضر این بود که پژوهشگر در مقام یک معلم و در چارچوب یک پروژه اقدام پژوهی به بررسی چگونگی استفاده از روشهای کارآمد روانشناختی برای کاهش اختلال سلوک دانش آموزان بپردازد. با توجه به این که یکی از دانش آموزان رفتارهای ناهنجاری را از خود نشان می داد، معلم جهت اطمینان از اختلال سلوک وی اقدام به جمع آوری شواهد لازم نموده و جهت جمع آوری اطلاعات و شواهد مربوطه از ابزارهایی همچون مشاهده، مصاحبه و داده های آماری استفاده نمود. تجزیه و تحلیل شواهد اولیه نشان داد دانش آموز مورد نظر از اختلال سلوک رنج می برد. جهت رفع مشکل موردنظر، معلم راه حل هایی را در نظر گرفت و این راهحل ها را در سه بعد راهکارهای تشویقی (شامل سه مولفه ارائه انگیزه و هدفگذاری ، تشویق به تمرین و ورزش و استفاده از تکنولوژی )، راهکارهای خودکنترلی (شامل تقویت مهارتهای تنظیم هیجان، توسعه مهارتهای ارتباطی ، مدیریت استرس و اضطراب و ارتقای تاب آوری دانش آموز) و راهکارهای مشاورهای (شامل توانمندسازی خانواده، درخواست همکاری از مشاور و معاون پرورشی ) دسته بندی کرد. شواهد پس از انجام مداخلات نشان داد که با استفاده از راهکارهای تشویقی ، خودکنترلی و مشاورهای ، اختلال سلوک در دانش آموزم کاهش یافته و بهبود قابل توجهی در رفتار و سلوک او ایجاد شده است . در مجموع نتایج به دست آمده نشان داد با توسعه مهارت هایی نظیر تسلط بر اصول روانشناسی ، تقویت شبکه خانواده و مدرسه ، بهره گیری از تجربیات همکاران و با تقویت دانش خود در زمینه استفاده از فناوری می توان بسیاری از مشکلات دانش آموزان را کاهش داد.

کلیدواژه ها:

اختلال سلوک ، روشهای کارآمد روانشناختی ، راهکارهای تشویقی ، راهکارهای خودکنترلی ، راهکارهای مشاوره ای