بررسی مولفه های کالبدی-محیطی معماری زمینه گرا به منظور استفاده در طراحی بناهای میان افزا در اقلیم گرم و خشک

شهر همچون موجود زنده ای است که حیات آن با ظهور بناهای جدید تداوم می یابد. در واقع شهر محصول دوره های تاریخی متعدد است. دوران معاصر نیز با ساختارهای جدید خود در این روند حضور خواهد داشت و معماری امروز ما میراثی برای آیندگان خواهد شد. در این هنگام است که وظیفه طراحان مطرح می شود و مسئولیتی که در مقابل نسل های گذشته، حال و آینده بر عهده دارند، نمود می یابد. هدف از پژوهش حاضر، دستیابی و تدوین یک مدل بر اساس اصول معماری زمینه گرا است که می تواند در طراحی ساختارهای میان افزا در اقلیم گرم وخشک موثر و قابل استفاده باشد. این مطالعه کیفی با روش تحقیق تحلیل محتوای جهت دار انجام شده است. ابزار گردآوری داده ها، مشاهدات عینی و مطالعه منابع مکتوب، اسناد و مدارک است. در این میان، مولفه ها و شاخص های کالبدی-محیطی زمینه گرایی در جهت نیل به هدف پژوهش مورد بررسی و تحلیل قرار گرفتند. یافته های تحقیق نشان می دهند به کارگیری این مدل طراحی می تواند باعث تاثیر عوامل چندوجهی موثر، از جمله الگوهای کالبدی و الگوهای محیطی در طراحی در بافت تاریخی شده که علاوه بر حفظ ارزش های معماری زمینه با طبیعت آن نیز هماهنگ شود.

کلیدواژه ها:

معماری زمینه گرا ، زمینه گرایی کالبدی ، زمینه گرایی زیست محیطی ، بناهای میان افزا ، اقلیم گرم وخشک