بررسی رویکردهای معماری میان افزا در راستای طرح تغییر عملکرد (پالیمسست) در بافت تاریخی اصفهان

خانه های تاریخی در فرآیند مدرن شدن شهرها دچار فقدان در کاربری شده اند. با رشد نگاه فرهنگی، نسبت به احیا این بناها، اقداماتی صورت گرفت و از سال ۱۳۵۵ هجری شمسی برخی از خانه های واقع در جلفای اصفهان به کاربری های دیگر تبدیل شدند؛ چراکه این خانه های تاریخی، حکم میراثی نهفته و ارزشمند را دارند. ارزش این کار و اهمیت این پژوهش از آن حیث است که بناهای تاریخی به عنوان میراث ما در حال حاضر و آیندگان به حساب می آیند؛ لذا معماران باید در راستای حفظ این میراث در همه زمان ها بکوشند. هدف این پژوهش آن است که با نگاهی جدید به بناهای میان افزا و کمک گرفتن از رویکردهای آن و همچنین با استفاده از طرح تغییر عملکرد به طراحی خانه مد و لباس بپردازد. پژوهش حاضر داده های خود را با روش کتابخانه ای و میدانی فراهم کرده است و با بررسی قوانین و قواعد مربوط به بناهای میان افزا و همچنین بررسی نمونه های مطالعاتی، تلاش در ارائه طرحی با توجه به سایر شرایط همچون اقلیم، بستر طرح و تاثیرپذیری از مفاهیم نهفته در ساختار بناهای میان افزا داشته است. با استناد به نتایج به دست آمده از تحلیل ها و بررسی های انجام شده از جمله رویکردهای طراحی بناهای میان افزا، ویژگی های بافت جلفا، ضوابط طراحی این گونه بناها، رویکرد اتخاذی این پژوهش برای توسعه خانه های تاریخی، رویکرد تداوم و در برخی قسمت ها رویکرد نا آشکار می باشد. اتخاذ این رویکرد با توجه به عواملی همچون موقعیت بنا، نوع کاربری و قابلیت بافت بوده است.

کلیدواژه ها:

میان افزا ، رویکرد تداوم ، بافت تاریخی ، خانه مد و لباس.