استفاده از راهکارهای مدیریتی در توسعه شهری بوم های بیابانی برای بهبود کیفیت محیط شهری: نقش و اهمیت ضوابط شهرسازی و معماری

شهرنشینی در دهه های اخیر به عنوان یک پدیده فزاینده، چالش های بی سابقه ای را برای برنامه ریزان و سیاست گذاران شهری به وجود آورده است. ارتقاء کیفیت محیط شهری امری حیاتی است که نیازمند بهره گیری از راهکارهای مدیریتی مناسب است. در این مقاله، نقش و اهمیت ضوابط شهرسازی و معماری در بهبود کیفیت محیط شهری بوم های بیابانی مورد بررسی قرار گرفته است. ضوابط شهرسازی و معماری، به عنوان جنبه های حیاتی از برنامه ریزی شهری، با ایجاد هماهنگی، ایمنی و کارایی در محیط ساخته شده، ارزشمندی بسیار دارند. تحقیقات نشان می دهد که اجرای مقررات منطقه بندی، قوانین ساختمانی و دستورالعمل های زیرساختی، می تواند از گسترش بی مورد جلوگیری کند و تاثیرات زیست محیطی را کاهش دهد؛ علاوه بر این، معماری پایدار نقش مهمی در شکل دهی به محیط شهری و ارتقای کیفیت زندگی شهروندان ایفا می کند. استفاده از مواد سازگار با محیط زیست، شیوه های کارآمد انرژی و رویکردهای نوآورانه برای کاهش کربن، از ویژگی های معماری پایدار است که به بهبود کیفیت محیط شهری کمک می کند. در نهایت، تاکید بر اجرای ضوابط شهرسازی و معماری منجر به رشد پایدار شهرها، حفظ فرهنگ، افزایش زیست پذیری و ارتقای سلامت و رفاه ساکنان شهری می شود. این اقدامات باعث ایجاد شهرهایی می شود که برای همه اعضای جامعه قابل دسترسی و قابل استفاده هستند. در این مطالعه که به روش کتابخانه ای و با مروری بر منابع و پژوهش های پیشین انجام گرفته است، سعی برآن شده تا هدف اصلی تحقیق یعنی استفاده از راهکارهای مدیریتی جهت توسعه شهری بوم های بیابانی و بهبود کیفیت محیط شهری بیان گردد. نتایج نشان داد، مدیریت شهری می تواند با استفاده از ضوابط شهرسازی و معماری بهبود کیفیت محیط شهری بوم های بیابانی را تسهیل کند.

کلیدواژه ها:

توسعه شهری ، شهرسازی ، معماری ، کیفیت محیط شهری ، طراحی محیطی