رابطه مقرهای رفتاری با تعاملات اجتماعی (مطالعه موردی: پیاده راه خیابان بوعلی همدان)

فضای شهری به عنوان یک محیط فعال تاثیرات بسیاری در شکل گیری و یا عدم شکل گیری رفتارها و فعالیت های شهری دارد و در نگاهی عمیق تر، شکل دهنده قرارگاه های رفتاری در محیط های انسانی است. از این روی یکی از مهم ترین فضاهایی که افراد برای رفع نیازهای مختلف به آن رجوع می کنند، پیاده راه های شهری می باشند. این فضاها تاثیر زیادی بر سرزندگی شهرها و افزایش تعاملات اجتماعی دارند. هدف پژوهش حاضر که ماهیتی کیفی دراد و با روشی توصیفی- تحلیلی به انجام رسیده است؛ بررسی رابطه مقرهای رفتاری با تعاملات اجتماعی در پیاده راه خیابان بوعلی سینای همدان است. در راستای رسیدن به هدف پژوهش، این سوال پژوهشی مطرح است که چگونه مقرهای رفتاری می توانند با تعاملات اجتماعی افراد در پیاده راه رابطه داشته باشد؟ طبق یافته های به دست آمده در پیاده راه خیابان بوعلی، متغیرهای تعاملات اجتماعی و امنیت، تاثیر کمتری در شکل گیری قرارگاه های رفتاری داشته اند. همچنین بیشترین میزان تاثیر قلمروگرایی مربوط به مبلمان، دسترسی ها و هویت می-باشد. در نهایت در راستای بهبود مقر رفتاری پیاده راه بوعلی شهر همدان و نقش آن در شکل گیری الگوهای رفتاری، راهکارهایی از جمله طراحی خلاقانه مبلمان شهری برای حضور بیشتر افراد، استفاده از پوشش گیاهی جذاب، توجه بیشتر به فرهنگ و تمدن، استفاده از هنر و رنگ های مناسب در جهت جذاب نمودن فضای پیاده راه، تاثیر گذاری آن بر شهروندان، تقویت حس مکان و هویت مند نمودن، جلوگیری از پارک موتورسیکلت ها و هر موانعی در پیاده راه که باعث جلوگیری از شکل گیری قرارگاه های رفتاری شود و تابش مستقیم نور خورشید پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

پیاده رو ، تعاملات اجتماعی ، خیابان بوعلی همدان ، مقرهای رفتاری.