توسعه ی گردشگری در بوم های بیابانی با رویکرد ایجاد فضاهای سرزنده ۲۴ ساعته، موردپژوهی: محله نقش جهان اصفهان

گردشگری در وهله اول فعالیتی انسانی است که به معنای مسافرت از مبداء به مقصد برای تفریح یا تجارت است؛ همچنین فعالیتی چند جانبه و از لحاظ جغرافیایی، پیچیده و نتیجه خدمات گوناگونی است که در مراحل گوناگون، از مبداء تا مقصد، درخواست و عرضه می شود. به عبارتی توسعه گردشگری به دنبال اشتغال زایی، درآمدزایی، تنوع بخشیدن به اقتصاد، حفاظت از محیط زیست و ارتقای آگاهی بین فرهنگی است. بر این مبنا، پژوهش حاضر در نظر دارد که توسعه این مهم در بوم های بیابانی و توسعه بهتر شرایط زیستگاهی این مناطق را با رویکرد ایجاد فضاهای سرزنده ۲۴ ساعته و با توجه به ماهیت پژوهش، با بررسی مطالعاتی به روشی سیستماتیک، نظام مند و علمی پیش ببرد؛ چرا که در ابتدا تمامی پژوهش-های علمی مرتبط در راستای رسیدن به هدف پژوهش مورد بررسی قرار گرفتند، سپس غربالگری اولیه صورت گرفت و مهمترین مطالعات تفکیک شد و شاخص ها و معیارهای مرتبط با فضای ۲۴ ساعته و گردشگری، جهت توسعه گردشگری با رویکرد یاد شده در بوم های بیابانی استخراج گردید. از میان این شاخص ها و معیار ها می توان به عملکرد، زمان، اقتصاد، حضور پذیری، ایمنی و امنیت، سرزندگی، سیما و منظر، شرایط زیست محیطی( آب و هوا)، فرهنگ و مذهب اشاره داشت. در نهایت نیز بر اساس شاخص ها، ارائه راهبردها و راهکارهای پیشنهادی انجام گرفت.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، بوم های بیابانی ، فضاهای ۲۴ ساعته.