فلسفه فناوری آموزشی از منظر تفکر رابطه ای

روابط آموزش و فناوری حاکی از این باور متعارف است که فناوری می تواند آموزش را شکل دهد، اما همچنین باعث ایجادسوالات مهم جدید در مورد چگونگی استفاده از فناوری در آموزش می شود. روی هم رفته، میتوانیم از فکر کردن به اینکهفناوری برای آموزش چه کاری انجام میدهد ادامه دهیم و به جای آن، فکر کنیم که فناوری «در جهان» چیست و این «درجهان بودن» برای یادگیرندگان، معلمان و همچنین طراحان و محققان آموزشی چه معنایی دارد. دیدگاه سنتی، فناوری را به گونه ای ارائه می کند که گویی مانند برخی برنامه های رادیویی یا پخش های دیگر، به سمت ما فشار میآورند، در حالی که ما راهیبرای انتخاب یا تعامل با محتوای آنها نداریم. با این حال، «تفکر رابطه ای» شرح پیچیده تری از روابط بین آموزش و فناوری ارائه میدهد. تفکر رابطه ای فناوری آموزشی را به عنوان راهی برای درک این رابطه پویا و پیچیده تغییر می دهد و دیدگاه جدیدیدر این زمینه ارائه می دهد. این تفکر اجازه می دهد تا ماهیت فناوری آموزشی بر حسب مثلث رابطه ای درک شود. این چارچوبتوجه را به روابط انسان-فناوری، فناوری-آموزش و آموزش-انسانی جلب می کند و محققان را ملزم می کند تا انواع جدیدی ازسوالات را در مورد کاربردهای آموزشی فناوری، از جمله سوالات گسترده تر از آنچه معمو ا لا در تحقیقات در این زمینه پرسیدهمی شود، درباره هدف آموزش بپرسند. روابط انسان و آموزش دانش آموزان را قادر می سازد تا «آنچه هستند» شوند.

کلیدواژه ها:

فلسفه فناوری آموزشی ، روابط انسان و فناوری ، تفکر رابطه ای