عاملیت یادگیرنده در عصر دیجیتال

با توجه به سرعت تغییر، جامعه قرن ۲۱ نیازمند مجموعه مهارتهای جدیدی است، که اغلب در تضاد کامل با مهارتهای ترویج شدهدر سیستم های آموزشی سنتی است. برای پر کردن شکاف بین آموزش سنتی و نیازهای جامعه قرن بیست و یکم یادگیرندگان بایدبیاموزند که چگونه با انتخاب های آگاهانه در مورد یادگیری خود از طریق عاملیت، خود را با تغییر وفق دهند. هر محیطی پتانسیلتبدیل شدن به یک محیط یادگیری را دارد و دانش آموزان موفق کسانی خواهند بود که مهارت انطباق محیط (یادگیری) را با نیازهایفردی خود دارند. بنابراین، فراگیران باید نقاط قوت و ضعف خود را درک کنند و راهبردهایی را برای حمایت از یادگیری خود شناساییکنند. بنابراین ما نیاز داریم که یادگیرندگانی را که خود تعیین میکنند پرورش دهیم که میتوانند پیشرفت خود را کنترل کنند.با ظهور فناوریها و گسترش آموزش الکترونیکی، یادگیرندگان نقش فعالتری دارند. این تحولات شرایط بهتری برای افزایش عاملیتیادگیرندگان ایجاد کرد. به طوریکه که فناوری مفهوم سنتی «یادگیری بر اساس حافظه» را به سوی «یادگیری خلاق و پویا»هدایت کرده است. شیوه های متفاوت آموزش الکترونیکی، بازاندیشی در نقش یاددهندگان و یادگیرندگان و فرایند یاددهی- یادگیریرا می طلبد. آموزش الکترونیکی از یک سو میتواند ارتقاء دهنده درجه آزادی و قدرت انتخاب یادگیرندگان در فرآیند یاددهی -یادگیری باشد و از سوی دیگر یادگیرندگانی در این نوع از آموزش موفق ترند که از درجات بالاتری از انتخابگری مسئولانه برخوردارباشند. پژوهش حاضر با تاملی بر مفهوم عاملیت و عاملیت یادگیرندگان، مولفه های مهم عاملیت یادگیرندگان در محیط آموزشالکترونیکی شامل: خودکارآمدی، خودتنظیمی، هدفمندی و پیشنگری و همچنین راه های افزایش عاملیت یادگیرندگان که شامل:یادگیری مستقل، انتخاب، بحث و مشارکت، همتا ارزیابی، خودارزیابی و پروژهسازی می باشد را تشریح نموده است.

کلیدواژه ها:

عاملیت ، یادگیرنده ، عصر دیجیتال