بررسی موانع و فرصت های اجرای یادگیری معکوس در مدارس ابتدایی

یادگیری معکوس، که به عنوان یکی از نوآوری های آموزشی معاصر شناخته می شود، به معنای تغییر در روش های سنتی تدریس است. این رویکرد، به جای ارائه مطالب جدید در کلاس و سپس تمرین آن ها در خانه، تمرکز خود را بر این قرار می دهد که یادگیرندگان مطالب را به طور مستقل در خانه مطالعه کنند و در کلاس به فعالیت های تعاملی و حل مسائل بپردازند. این تغییر در الگوی یادگیری، امیدوار است که به افزایش تعامل و درک عمیق تر مفاهیم کمک کند. با وجود مزایای نظری یادگیری معکوس، پیاده سازی آن در مدارس ابتدایی با چالش های متعددی همراه است. این موانع می تواند شامل کمبود منابع آموزشی، محدودیت های فنی، مقاومت در برابر تغییرات از سوی آموزگاران و یادگیرندگان، و نداشتن آموزش های لازم برای استفاده بهینه از این روش باشد. در عین حال، این روش فرصت هایی نیز برای بهبود کیفیت یادگیری و تعامل در کلاس های درس فراهم می آورد که باید مورد بررسی قرار گیرد. بررسی موانع و فرصت های اجرای یادگیری معکوس در مدارس ابتدایی، به ویژه در زمینه های آموزشی و مدیریتی، به ما کمک می کند تا راهکارهای بهینه برای بهبود فرآیند یاددهی و یادگیری شناسایی کنیم. این تحقیق می تواند به آموزگاران و مدیران آموزشی کمک کند تا با شناسایی مشکلات و فرصت ها، برنامه ریزی موثرتری برای پیاده سازی این روش انجام دهند و در نتیجه کیفیت آموزش را بهبود بخشند. مقاله حاضر به بررسی موانع و فرصت های اجرای یادگیری معکوس در مدارس ابتدایی می پردازد.

کلیدواژه ها:

یادگیری معکوس ، آموزگار ، کلاس درس ، یادگیرنده ، مدارس ابتدایی