بررسی اثر تدریس مبتنی بر یادگیری به روش ترکیبی بر رشد پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

یادگیری ترکیبی الگوی جدیدی در نظام یادگیری است که با درهم تنیدن فناوری های اطلاعاتی و ارتباطی از یک سو و ویژگی های آموزش حضوری از سوی دیگر، آموزش و یادگیری را کارآمد و اثربخش تر می کند. در این رویکرد جدید، معلم و فراگیرندگان با بهره گیری از فناوری های جدید اطلاعاتی و ارتباطی قادرند محیط های یادگیری جدید و متنوعی را علاوه بر کلاس های حضوری خلق و یادگیری را تسهیل کنند. گرچه روش های آموزش فناورانه و برخط، به دانش آموزان شیوه های جدید برای مشارکت و کنترل بر روند یادگیری شان را ارائه داده اند، اما معلمان کلید موفقیت در تحصیل دانش آموزان هستند.پیش از اجرایی کردن مدل یادگیری ترکیبی، باید اهداف کلاس، تکالیف و خروجی های کلاس را مشخص کنند تا دانش آموزان با اهداف کلی آموزش همسو شوند. مدیران نیز مسئول اجرای هر چه بهتر فعالیت های آموزشی و پشتیبان آن ها به منظور تحقق این اهداف هستند. مدیران شایسته همیشه می دانند که چگونه می توان با استفاده از افراد و ترکیب وسایل به عملکرد مناسب دست یافت. آنان در این شرایط تسهیلگر ارتقای انگیزه های کاری معلمان خواهند بود. البته در این نوع یادگیری، از تاثیر مشارکت اولیا در ارتقای فرایند آموزشی و تربیتی فرزندان نباید غافل شد. خانواده دیگر نقش پشتیبان مالی ندارد، بلکه باید تسهیلگر آموزش و یار دوم معلمان در آموزش باشد. یادگیری ترکیبی مولفه اثرگذار مثبت بر خلاقیت دانش آموزان محسوب می شود. بنابراین، ضرورت دارد یادگیری ترکیبی را در تدابیر آموزشی مورد توجه قرار دهیم.

کلیدواژه ها:

یادگیری ترکیبی ، روش تدریس ، انگیزش ، پیشرفت تحصیلی ، ویژگی های آموزشی ، دانش آموزان