تحلیل ساختار رمان های اول و دوم زنان نویسنده معاصر

زنان نویسنده معاصر دست به نگارش آثاری متنوع پیرامون شرایط زنان در جامعه زده اند تا تصویری بدیع و روشن از رنج و حقارت ملموس زن در عصر حاضر به دست دهند.زن و دغدغه های او، محوری ترین موضوع آثار این نویسندگان است. پژوهش حاضر به روش توصیفی – تحلیلی انجام پذیرفته است. دریافتیم که نویسندگان مورد پژوهش، اغلب از خاطرات و سرگذشت زندگی خود برای نگارش داستان ها وام گرفته اند و به طور نسبی، رمان های دوم تکرار روایت رمان های اول است. شهرنوش پارسی پور در رمان دوم خود به دلیل استفاده از تخیل قوی در خلق داستانی پر فراز و نشیب و روایت حوادث دوران تاثیرگذار قاجار، مشروطه و پهلوی و ارائه اطلاعات مفیدی از آن زمان نسبت به رمان اول موفق تر بوده است. تکرار حوادث و شخصیت های رمان اول در رمان دوم بلقیس سلیمانی و نبود رابطه علت و معلولی در وقوع برخی از حوادث و شخصیت پردازی ضعیف و شتاب زده در رمان دوم موجب شده است رمان دوم، موفقیتی در جذب مخاطب کسب نکند. زویا پیرزاد نیز در خلق رمان دوم خود موفق نبوده است؛ زیرا موضوع و فضای داستان جذاب نیست و شخصیت ها مستقل و ملموس نبوده و لحن و زبانی زنده ندارند. همچنین رمان دوم سارا سالار یک گرته برداری از رمان نخست اوست و در ایجاد تعلیق و خلق داستانی جدید ناتوان بوده است؛ اما سالار، در رمان اول خود علیرغم ضعف هایی که دارد، داستانی پرکشش و جذاب خلق کرده است به طوری که نگاه مخاطبان و منتقدان را به خود معطوف کرده است.

کلیدواژه ها:

ساختار روایت ، شهرنوش پارسی پور ، زویا پیرزاد ، بلقیس سلیمانی ، سارا سالار.