درآمدی نظری بر رابطه دولت و تمدن

امروزه یکی از مباحث مهمی که نظر متفکرین علوم سیاسی و علوم اجتماعی را به خود جلب کرده، بحث تمدن شناسی و تمدن سازی است. اهمیت تمد ن بدان جهت است که نشان دهنده وجود اندیشه ، تولید فکر، وجود سرمایه و ثروت در جامعه است؛ در حقیقت صحبت از تمدن، صحبت از تعالی و پیشرفت یک ملت است. در نظریات مربوط به تمدن، عوامل مختلف مادی و معنوی برای ایجاد یک تمدن ذکرشده است، عوامل مادی شامل جغرافیا، اقتصاد و... و عوامل معنوی چون هنر، اخلاق، نظم سیاسی و ... . با توجه به وجود این عوامل متعدد این پرسش مطرح است ، در میان عوامل متعدد شکل دهنده تمدن، دولت از چه جایگاهی برخوردار بوده، چگونه دولتی در ساخت تمدن موثر است ؟ برای پاسخ به این پرسش با نگاهی به نظرات متفکران متخصص در تمدن و دولت ، نظیر ویل دورانت، و مارکس وبر، از نظریه ابن خلدون استفاده کرده و فرض این است که علی رغم وابستگی ایجاد تمدن به عوامل مختلف، وجود آنها علت ناقصه، جایگاه دولت در ایجاد تمدن، علت تامه است و دولتی می تواند تمدن ساز باشد که قوی بوده و این قدرت را از اجرای آزادی و عدالت کسب کرده باشد. گردآوری داده های این پژوهش، اسنادی- آرشیوی بوده و روش تحقیق توصیفی-تحلیلی است .

کلیدواژه ها:

تمدن ، دولت ، ابن خلدون ، عدالت