تاثیر بهره گیری از معماری سبز با تاکید بر روانشناسی محیطی

افزایش تعداد ساکنین در شهرها منجر به افزایش ترافیک و شلوغی شده است که باعث ساخت و سازهای ناپایدار و نامناسب در محیط شهری شده است. این اقدامات تخریبی، باعث آلودگی هوا و محیط های زندگی انسان شده و مشکلات متعددی را برای ساکنان شهری به وجود آورده است. اما امروزه، با بهره گیری از توانایی های علمی و تکنولوژی، معماران به دنبال راهکارهایی هستند که از یک سو، از تخریب محیط زیست جلوگیری کنند و از سوی دیگر، به بازسازی و حفظ زیبایی های طبیعت درون شهرها بپردازند.در این راستا، معماری سبز به عنوان یک رویکرد مهم مطرح شده است. این رویکرد، با ترکیب علم معماری با مفاهیم زیست محیطی، به معماران کمک می کند تا ساختمان ها و فضاهای شهری را به نحوی طراحی کنند که هم از تخریب زیستگاه ها جلوگیری کنند و هم از ارتباط انسان با طبیعت حمایت نمایند.همچنین، مطالعات در زمینه روانشناسی محیطی نشان می دهد که تاثیر محیط بر رفتار و احساسات انسان بسیار مهم است. بنابراین، با درک عمیق تر از نیازها و تمایلات انسان ها، معماران می توانند فضاها را به گونه ای طراحی کنند که احساس رفاه و آرامش را به ساکنان شهری القا کنند.به طور کلی، تلفیق معماری سبز با مفاهیم روانشناسی محیطی، یک راهکار هوشمندانه برای طراحی فضاهای شهری است که به محیط زیست، ارتباط انسان با طبیعت، و کیفیت زندگی شهرنشینان کمک می کند.در این مقاله، ارتباط بین معماری سبز و روانشناسی محیطی بررسی و اثرات مثبت معماری سبز بر افراد از دیدگاه روانشناسی محیطی بررسی شده است.

کلیدواژه ها:

معماری سبز ، روانشناسی محیطی ، انسان ، محیط زیست ، ارتباط انسان با طبیعت