میزان موفقیت درمان جااندازی انواژیناسیون با دست از طریق شکم در کودکان تحت گاید سونوگرافی

مقدمه:انواژیناسیون، شایع ترین اورژانس شکمی و دومین علت شایع انسداد روده در کودکان کمتر از دو سال است که تاخیر در تشخیص و درمان مناسب آن می تواند خطرناک و حتی کشنده باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی میزان موفقیت درمان جااندازی انواژیناسیون با دست از طریق شکم، در اطفال تحت گاید سونوگرافی بود. شیوه مطالعه: این مطالعه به صورت مقطعی و پس از اعمال معیارهای خروج، بر روی کودکان مبتلا به انواژیناسیون قطعی انجام شد. بدین منظور، ۲۰ کودک جهت مطالعه انتخاب شدند. متغیرهای زمینه ای و نتیجه نهایی درمان بررسی و با تمام بیماران با یک روش مشخص برخورد گردید. در صورت موفقیت آمیز بودن رفع انواژیناسیون، هر بیمار تا یک هفته پس از درمان مورد پیگیری قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون χ۲ در نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. یافته ها:نسبت ابتلای دختران به پسران، ۱۱.۹ و میانگین سنی بیماران، ۲۰.۵ ماه بود. محل انواژیناسیون ۷ نفر در کولون صعودی، ۴ نفر در کولون عرضی، ۷ نفر در خم کبدی و ۲ نفر در خم طحالی قرار داشت. میزان موفقیت ۶۵ درصد بود و از نظر جنسیت، در ۶ دختر و ۷ پسر مشاهده شد. ۶ نفر از کودکانی که محل انواژیناسیون آن ها کولون صعودی، ۶ نفر خم کبدی و ۱ نفر کولون عرضی بود، جااندازی موفقی داشتند. نتیجه گیری: جااندازی با دست تحت گاید سونوگرافی، روش مناسبی در درمان انواژیناسیون می باشد، اما انجام مطالعات بزرگ تر با حجم نمونه بیشتر جهت بررسی عوارض احتمالی و میزان عود، ضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

انواژیناسیون ، جااندازی با دست ، اولتراسونوگرافی