اثربخشی بازی درمانی در وضعیت تحصیلی و اجتماعی دانش آموزان

بررسی مطالعات مربوط به روش های درمانی مشکلات رفتاری و اجتماعی دانش آموزان نشانگر این است که بازی درمانی، به ویژه با رویکرد کودک-محوری، می تواند مداخله ای موثر در زمینه درمان مشکلات رفتاری باشد. زیرا ابزار زبان در دانش آموزان، به دلیل عدم رشد توانمندی های شناختی و زبانی، با محدودیت های گسترده ای همراه است. تا آنجا که برخی از روان شناسان حوزه کودکی، به ویژه بازی درمان گران کودک-محور، معتقدند استفاده از ابزار کلام در برقراری ارتباط درمانی با کودکان ابزار مناسبی نبوده و باید به جای استفاده از مشاوره و روان درمانی کلامی، از ابزار بازی برای درمان مشکلات رفتاری کودکان استفاده کرد. بازی درمانی دارای رویکردهای مختلفی است که برخی از آن ها عبارتند از: روان تحلیل گری، شناختی-رفتاری، رهایشی ، ارتباطی و اکوسیستمی. یکی از این رویکردها، رویکرد انسان گرایانه بازی درمانی بی رهنمود یا کودک- محور است. این رویکرد که ریشه در نظریه انسان گرایانه راجرز دارد، پژوهش های بسیاری را موجب شده است. رویکردهای بازی درمانی انسان گرایانه و بی رهنمود اثرات درمانی بهتری، نسبت به رویکردهای غیر انسان گرایانه و مستقیم، دارند. در رویکرد کودک-محور بر خلاف رویکردهای مشکل- محور ، کودک محور جلسات بازی درمانی است نه مشکل. بر این اساس، جلسات بازی درمانی کودک-محور دارای ساختار از پیش تعیین شده نیستند و این کودک است که مسیر حرکت را تعیین می کند.

کلیدواژه ها:

مدرسه ، دانش آموزان ، بازی درمانی ، مشکلات اجتماعی و تحصیلی