مقایسه ی دو روش تمرین مقاومتی بر توان بی هوازی، ترکیب بدنی و شاخص های مهارتی در بازیکنان فوتبال

پژوهش حاضر به مقایسه ‍‎ ی دو روش تمرین مقاومتی بر توان بی هوازی، ترکیب بدنی و شاخص های مهارتی در بازیکنان فوتسال پرداخته است. نمونه آماری این پژوهش شامل ۲۴ فوتسالیست مرد با میانگین سنی ۱.۹۸ ± ۲۰.۸۸ سال به صورت تصادفی در ۳ گروه که شامل گروه مقاومتی سنتی (۸ نفر)، گروه مقاومتی دایره ای شدید (۸ نفر) و یک گروه کنترل (۸ نفر) تقسیم شدند. هر ۳ گروه تمرین این پژوهش هفته ای ۳ جلسه، به مدت ۹۰ دقیقه و به صورت منظم تمرین فوتسال داشته اند که شامل حرکات کار با توپ و سرعتی بوده است. گروه تمرین مقاومتی سنتی با نوبت های ۳ تایی، شدت RM ۶، استراحت بین حرکات ۳ دقیقه ای، استراحت درون نوبت ها ۳۵ ثانیه و استراحت بین بلوک ها ۵ دقیقه انجام می شد. هر ۲ پروتکل تمرین از لحاظ شدت تمرین و تکرار حرکات ماهیتی تقریبا مشابه داشتند ولی از لحاظ مدت زمان کل تمرین با یکدیگر متفاوت بودند. تغیرات بین و درون گروهی داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط دو راهه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تمرین مقاومتی دایره ای شدید همانند تمرین مقاومتی سنتی باعث افزایش توان بی هوازی (میانگین و اوج توان)، سرعت ۲۰ متر، بهبود ترکیب بدن (کاهش درصد چربی و افزایش توده عضلانی)، کاهش بهترین زمان (FS) و مجموع بهترین زمان (TS) در دوهای سرعت تکراری (RSA) و بهبود چابکی در بازیکنان فوتسال می شود. اما با وجود معناداری درصد چربی در دو گروه این مقدار در تمرین مقاومتی دایره ای شدید کاهش بیشتری نسبت به تمرین مقاومتی سنتی داشت (۰.۰۰۱=p). هیچ تفاوت معنی داری در شاخص های مهارتی در آزمودنی ها مشاهده نگردید. با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت که تمرین مقاومتی دایره ای شدید، تمرین مناسب تری برای کاهش درصد چربی بدن به خصوص در فوتسالیست ها است.

کلیدواژه ها:

تمرین مقاومتی سنتی ، تمرین مقاومتی دایره ای ، درصد چربی ، توده عضلانی