بررسی ارتباط میان عدالت سازمانی با رضایت شغلی معلمان در آموزش و پرورش

امروزه به دلیل تنوع و پیچیدگی در شرایط محیطی و تفاوت در نیازهای اجتماعی توسعه منابع انسانی در سازمان ها به ویژه سازمان های دولتی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بهره وری و اثربخشی یک سازمان تا حد زیادی به آن عملکرد منابع انسانی آن سازمان بستگی دارد. سرمایه انسانی مستعد و کارآمد به عنوان یک منبع مهم و حیاتی به سازمان کمک می کند تا در ماموریت های خود موفق شود و در بازار رقابتی جهانی بقا کند. با این حال، منابع انسانی مستعد و کارآمد به خودی خود ممکن است بهره وری و اثربخشی سازمان را تضمین نکند لذا وجود عدالت و انصاف در محل کار کارکنان صرف نظر از اندازه و نوع سازمان ها می تواند پیش بینی کننده مهم مواردی همچون تعهد سازمانی کارکنان ذهنیت مثبت، رضایت شغلی و ماندگاری افراد را در سازمان را تقویت نموده در مقابل وجود انواع مختلفی از بی عدالتی و تبعیض در محل کار، اغلب زمینه ساز بروز عواملی مانند قصد ترک، کاهش انگیزه کارگران برای انجام وظایفشان و تقابل افراد با سازمان را منجر شود. توجه به این امر، بیانگر اهمیتی است که مدیران برای نیروی انسانی به عنوان یکی از سرمایه های ارزشمند سازمان قایل هستند. ایفای موثر وظایف مدیران آموزشی و معلمان در سیستم آموزش و پرورش مستلزم وجود برابری و عدم تبعیض در بین نیروی انسانی و به عبارتی دیگر تحقق عدالت سازمانی در سازمان است و داشتن توانمندی لازم در این خصوص نیز بستگی به برنامه ریزی مدیران در برنامه های توسعه منابع انسانی در سازمان دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، عدالت سازمانی ، رضایت شغلی معلمان.