اهمیت تربیت والدین بر پایه گذاری اصول اخلاقی و سلامت روانی دانش آموزان در مدارس

خانواده یکی از اساسی ترین و ابتدایی ترین نهادهای اجتماعی است که فرد در آن پا به عرصه وجود می گذارد. تاثیر و نفوذ خانواده بر ابعاد مختلف رشد اجتماعی کودکان بی شمار است. همچنین میزان پذیرش اجتماعی کودک از سوی همسالان و توانایی برقراری روابط صمیمانه با آنها از محیط خانوادگی او نشات میگیرد، اگر والدین صادقانه به کودک محبت کنند و به وی اعتماد کنند، او نیز دوست داشتن دیگران و مورد علاقه دیگران بودن را یاد میگیرد. یکی از خصایص مهم کودکانی که از رشد اجتماعی کافی برخوردارند، این است که آنها واجد مهارت های اجتماعی هستند، به عبارت دیگر می دانند چگونه کنش کنند تا خوشایند دیگران باشند. بسیاری از روانشناسان بر این باورند که رشد ناکافی مهارت های اجتماعی نقش بسزایی در ناکامی و شکست های آتی کودکان دارد. کودکانی که توانایی های ضروری برای کارکردهای بین فردی موثر را یاد نگرفته اند؛ پرخاشگر، تندخو و منزوی هستند و مورد تنفر دیگران قرار گرفته و توان همکاری موثر با دیگران را ندارند و به شدت در معرض خطرات جسمی، روحی، اخراج از مدرسه و غیره می باشند. در این بین یکی از سازه هایی که بر روی رشد اجتماعی کودک تاثیر میگذارد، جهت گیری هدفی والدین است که برای اشاره به نوع اهدافی که والدین مورد توجه قرار میدهند، استفاده می شود. برخی محققان عنوان کرده اند که نه تنها اهداف خود فرد، بلکه تاکیدات هدفی والدین نیز ممکن است بر روی رشد اجتماعی و مشکلات اخلاقی – روانی دانش آموز تاثیرگذار باشد.

کلیدواژه ها:

خانواده ، والدین ، دانش آموزان ، اخلاق و سلامت روانی.