اثر کاربرد آبسیزیک اسید بر بهبود عملکرد، اجزای عملکرد و کارایی مصرف آب کنجد (Sesamum indicum L.) در شرایط کم آبیاری

اثر غلظت های مختلف آبسیزیک اسید (۰، ۱۰، ۵۰ و ۱۰۰ میکرومولار ABA) در بهبود عملکرد و کارایی مصرف آب در سطوح آبیاری ۱۰۰ درصد و ۶۰ درصد ظرفیت زراعی (FC)، در آزمایش مزرعه ای در سال زراعی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ در منطقه نارجوئیه، جیرفت بررسی شد. نتایج نشان داد که در شرایط نرمال آبیاری، کاربرد غلظت ۱۰ میکرومولار ABA منجر به تولید بیشترین تعداد کپسول رسیده و عدم کاربرد منجر به تولید بیشترین تعداد کپسول نارس در بوته شد. در شرایط اعمال سطح آبیاری ۶۰ درصد FC، کاربرد غلظت ۱۰۰ میکرومولار ABA منجر به تولید بیشترین کپسول رسیده و نارس در بوته شد. در نتیجه بالاترین تعداد کپسول در بوته و تعداد دانه در بوته از شرایط مذکور حاصل شد. در مقابل، وزن هزاردانه روند متفاوتی نشان داد. در مجموع این تغییرات منجر به عدم واکنش عملکرد دانه نسبت به کاربرد سطوح مختلف ABA در شرایط مختلف آبیاری شد. اعمال کم آبیاری در این مطالعه، اثر بیشتری بر کاهش عملکرد دانه (۲۵/۶ درصد) نسبت به عملکرد زیستی (۱۰/۶درصد) نشان داد که منجر به کاهش ۱۹ درصدی شاخص برداشت شد. هم‎چنین، کاربرد غلظت ۱۰۰ میکرومولار ABA منجر به بالاترین عملکرد دانه و عملکرد زیستی شد. متاثر از نتایج حاصله، کاربرد همین سطح ABA به ترتیب ۹، ۲۲ و ۴۱ درصد کارایی مصرف آب را نسبت به شاهد و غلظت های ۱۰ و ۵۰ میکرومولار افزایش داد. در نتیجه با توجه به میزان دسترسی به آب می توان از سطوح مختلف آبسیزیک اسید در جهت بهبود عملکرد و کارایی مصرف آب در تولید گیاه ارزشمند کنجد بهره برد.

کلیدواژه ها:

بهره وری آب ، تنش خشکی ، محلول پاشی ، هورمون گیاهی