بررسی همبستگی بین خود مراقبتی، خود کارآمدی و خود کنترلی در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی در بیمارستان فرشچیان استان همدان

زمینه و هدف: بیماران نارسایی قلبی برای مقابله با عوارض ناشی از بیماری خود، نیازمند انجام صحیح رفتارهای خودمراقبتی می باشند. خودکارآمدی و خودکنترلی از مهمترین عوامل تعیین کننده تبعیت از رفتارهای صحیح خودمراقبتی در بیماران است. این مطالعه با هدف تعیین همبستگی بین خود مراقبتی، خود کارآمدی و خود کنترلی در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی در بیمارستان تخصصی قلب فرشچیان استان همدان طراحی و اجرا شد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی همبستگی بر روی۱۸۱ نفر از بیماران مبتلا به نارسایی قلبی مراجعه کننده به بیمارستان فرشچیان همدان که به روش در دسترس انتخاب شده بودند؛ انجام گردید. ابزار گردآوری داده ها شامل یک پرسشنامه جمعیت شناختی و ۳ مقیاس پرسشنامه اروپایی رفتارهای خودمراقبتی، پرسشنامه خودکارآمدی (SUPPH) و پرسشنامه تجدید نظر شده خود کنترلی جولیان راتر بود. داده ها جمع آوری شده و با نرم افزار آماری ۱۶/SPSS مورد تجزیه و تحلیل واقع شد.یافته ها: ۲/۵۵ درصد از نمونه های مورد پژوهش در گروه سنی ۴۵ تا ۶۰ سال و ۹/۸۲ درصد از آنها مرد بودند. میانگین نمره خودمراقبتی ۵۱۲/۰±۴۴/۴ (خوب)، خودکارآمدی ۵۳۳/۰±۸۸/۳ (خوب) و خودکنترلی ۳۰۶/۰±۱۵/۳ (خوب) بدست آمد. در بررسی همبستگی بین هر سه مولفه، فقط بین خودمراقبتی با خودکارآمدی ارتباط مستقیم آماری مشاهده گردید (۰۰۱/۰>p، ۳۷۶/۰=r). نتیجه گیری: میزان خودمراقبتی، خودکارآمدی و خودکنترلی در بیماران نارسایی قلبی خوب و قابل قبول است. با توجه به ارتباط خودمراقبتی با خودکارآمدی، انجام اقدامات مناسب در جهت ارتقای خودکارآمدی این بیماران و به تبع آن تقویت رفتارهای خودمراقبتی ضروری بنظر می رسد.

کلیدواژه ها:

خودمراقبتی ، خودکارآمدی ، خودکنترلی ، نارسایی قلبی