بررسی کیفیت سلامت روان و کیفیت زندگی والدین کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در شهرستان شاهرود

مقدمه و هدف: والدین کودکان مبتلا به اختلالات اوتیسم، بیشتر از والدین کودکان با رشد معمولی مستعد ابتلا به اختلالات روانپزشکی هستند، این مطالعه به منظور شناخت و کمک به اعضای خانواده به خصوص مادران کودکان دارای این اختلال، انجام شد.مواد و روشها: پژوهش حاضر، مطالعه ای توصیفی – تحلیلی از نوع مقطعی میباشد که با هدف بررسی کیفیت سلامت روان و کیفیت زندگی والدین کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم در شهرستان شاهرود در دانشگاه آزاد اسلامی در سال ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۱ انجام شد. حجم نمونه شامل تمامی والدین عضو مرکز خانه اوتیسم که دارای معیار های ورود به مطالعه بودند، ۳۵ نفر سرشماری گردید. نمونه گیری به صورت هدفمند بود. جهت ارزیابی سطح سلامت روان از پرسشنامه ( GHQ ) و جهت ارزیابی کیفیت زندگی از پرسشنامه ( WHO – QOL ) استفاده شد.یافتهها: جمعیت مورد مطالعه، شامل۳۰ والد مادر و ۵ والد پدر، نمره سلامت روان ۵۸/۱۴ ± ۳۷/۴۴ و میانگین نمره کیفیت زندگی ۲۲/۱۴ ۰۰±/۵۰ بوده است. تفاوت معناداری در زیر مقیاس های کیفیت زندگی بین والد پدر و والد مادر ثبت نشد. از بین زیر مقیاس های سلامت روان، تنها میانگین نمره زیر مقیاس کارکرد اجتماعی در مادران به طور معنادار بالاتر از والد پدر بود. همچنین ارتباط معناداری بین متغیرهای سن، میزان تحصیلات و تعداد فرزند با میزان کیفیت زندگی و سلامت روان مشاهده نشد.نتیجهگیری: کیفیت زندگی و سلامت روان والدین دارای فرزند مبتلا به اوتیسم، به خصوص مادران خانواده، در سطح مناسبی قرار نداشته که نیازمند تدوین برنامه های بهداشتی و درمانی است.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، سلامت روانی ، والدین ، بیماری اوتیسم