بررسی مواد افزودنی به بتن جهت بهبود نقش حفاظتی آن در برابر تابش نوترونی با استفاده از کد MCNPX

با توسعه فناوری هسته ای در دنیا و استفاد از این تکنولوژی در صنعت و مراکز درمانی، توجه کشورها به این مقوله و سرمایه گذاری در این حوزه بیشتر شده است. به دلیل وجود تابش های هسته ای همچون گاما و نوترون و از طرفی مضر بودن اینگونه پرتوها برای سلامت انسان ها، در این نوع مراکز برای جلوگیری از آثار جبران ناپذیر این نوع پرتوها باید حفاظ هایی ساخته شود تا علاوه بر کاهش انرژی و شدت این نوع تابش ها، صرفه اقتصادی نیز داشته باشد. در طراحی این نوع حفاظ ها، نقش سازه ای بتن نیز باید در نظر گرفته شود. لذا در راستای تامین دو نکته ذکر شده، ذهن محققان به تولید بتنی با خاصیت حفاظتی معطوف می شود. بتن ماده ای است که بعد از آب بیشترین مصرف و کاربرد را در جهان داراست. تولید بتن با خاصیت حفاظتی می تواند خدمت بزرگی به بشریت باشد. در این تحقیق تلاش شده است با استفاده از کد MCNPXبرای تولید بتن های محافظ، نوع مواد مواد افزودنی مناسب همچون بور و هیدروژن را شناسایی کرده، و رفتار این نوع بتن ها در برابر تابش نوترونی بر حسب افزودن موادی مثل پلی اتیلن وکاربید بور بررسی شود. در این راستا چشمه نوترونی دانشکده مهندسی انرژی و فیزیک دانشگاه صنعتی امیرکبیر شبیه سازی شده و نتایج نشان دهنده روند رو به کاهشی شار نوترونی با افزایش درصد پلی اتیلن و کاربید بور به بتن است.

کلیدواژه ها:

بتن ، تابش های هسته ای ، حفاظ ، نو ترون ، کد MCNPX