بررسی تطبیقی روند دموکراسی سازی در ایران و عربستان

هدف: دموکراسی ­سازی فرایندی است که راه گریزناپذیر ملل مختلف جهت نیل به توسعه همه­ جانبه بازتوزیع عادلانه درآمد و دارایی­ ها بین اکثریت شهروندان یک جامعه دانسته می شود. فرضیه پژوهش رابطه بین وجود نابرابری بین­گروهی در جامعه و دموکراسی­ سازی (یا شکل­ گیری جنبش­های دموکراسی ­خواهانه) بود. روش­ شناسی: در این پژوهش تلاش کردیم با رویکردی توصیفی-تحلیلی و با استناد به آمارها و تحلیل­های مختلف به روند دموکراسی­ سازی در دو کشور ایران و عربستان بپردازیم. یافته ­ها: در ابتدا به این یافته رسیدیم که نوع نظام سیاسی این دو کشور از نوع دموکراسی فاصله دارد. بعلاوه، جنبش­های دموکراسی­ خواهانه در ایران با فراز و نشیب­هایی همراه بوده است؛ درحالی که در عربستان جنبش­های دموکراسی ­خواهانه و یا حتی اجتماعی با ماهیت براندازانه­ ای در این کشور رخ نداده و در کوتاه ­مدت و میان­ مدت غیربرانداز هستند. یافته­ دیگر این بود که براساس پژوهش­ها و آمارهای مختلف، جامعه­ ایران از وجود نابرابری­های بین گروهی رنج می­برد. نتیجه ­گیری: می ­توان مبتنی بر چارچوب نظری این پژوهش (نظریه اقتصادی عجم­اوغلو و رابینسون) استدلال کرد جنبش های دموکراسی­ خواهانه در ایران، پاسخی در جهت رفع نابرابری­های اجتماعی-اقتصادی مختلف در جامعه هستند. در مقابل در جامعه عربستان با وجود حاکم بودن یک سیستم پادشاهی و سلطنتی بر این کشور و در عین حال مبتنی بر آمارهای مختلف مبنی بر رشد و رفاه اقتصادی و توزیع تا حدودی عادلانه­ ثروت و دارایی­ها بین شهروندان (اکثریت) این جامعه از وجود جنبش­های دموکراسی­ خواهانه و رادیکال در این کشور خبری نیست.

کلیدواژه ها:

دموکراسی سازی ، ایران ، عربستان ، نظریه اقتصادی اجتماعی نابرابری اجتماعی