تحلیل تحول گفتمانی سیاست خارجی عراق در چهارچوب واقع گرایی نوکلاسیک

هدف: با فروپاشی نظام بعث در سال ۲۰۰۳، عراق وارد دوره ای جدید شد که در آن، عوامل سیستمی و داخلی به طور فزاینده ای بر سیاست خارجی این کشور اثر گذاشتند. این پژوهش با هدف بررسی عمیق تر عوامل موثر در تحول سیاست خارجی عراق پس از سقوط رژیم بعث، شناخت بهتر سیاست خارجی عراق به عنوان همسایه ای مهم برای ایران و درک دقیق تر تحول در گفتمان های سیاست خارجی این کشور تبیین شده است.روش: این پژوهش با روش جمع آوری اطلاعات از طریق اسنادی (مطالعه اسناد و مدارک مرتبط) و استفاده از نظریه واقع گرایی نوکلاسیک برای تحلیل عوامل داخلی و سیستمی موثر بر سیاست خارجی عراق صورت می گیرد.یافته ها: این پژوهش پس از بررسی اسناد به وابستگی شدید سیاست خارجی عراق به قدرت های خارجی، به ویژه ایالات متحده، در ابتدای دوره پس از سقوط رژیم بعث/گرایش تدریجی به سوی توازن قوا و استقلال نسبی در سیاست خارجی عراق در طول زمان/ و نقش آفرینی عوامل متعددی در تحول سیاست خارجی عراق، از جمله: ساختار داخلی عراق، تحولات منطقه ای و بین المللی، فشار قدرت های خارجی، افکار عمومی عراق پی برد.نتیجه گیری: این پژوهش به این نتیجه رسید که سیاست خارجی عراق تحت تاثیر عوامل متعددی در سطوح داخلی و سیستمی قرار گرفته است. واقع گرایی نوکلاسیک چارچوبی مناسب برای تبیین این تحولات ارائه می کند، شناخت دقیق تحولات سیاست خارجی عراق برای روابط ایران و این کشور حائز اهمیت است.

کلیدواژه ها:

سیاست خارجی ، عراق ، واقع گرایی نوکلاسیک ، عوامل داخلی ، عوامل سیستماتیک