ارزیابی عوامل موثر بر ارتقاء تعاملات اجتماعی در خیابان های پیاده محور (مطالعه موردی: خیابان پیاده محور چهارباغ عباسی اصفهان)

ارتقاء تعاملات اجتماعی از مهمترین جلوه های فضاهای شهری موفق است که تنها به واسطه آن، ابعاد ناملموس حیات مدنی، امکان ظهور به دست می آورند. امروزه استفاده روز افزون از اتومبیل و سلطه تدریجی حرکت سواره بر پیاده، باعث کاهش تمایل به مشارکت های اجتماعی در فضاهای شهری شده است. این موضوع ضمن پرداختن به اهمیت تعاملات اجتماعی ، ضرورت بازگشت به مقوله پیاده مداری را مطرح می کند. با در نظر گرفتن اهمیت مساله، پژوهش حاضر با هدف شناسایی و ارزیابی عوامل موثر بر ارتقاء تعاملات اجتماعی در خیابان های پیاده محور پایه ریزی شده است که به صورت مطالعه موردی در خیابان پیاده محور چهارباغ عباسی اصفهان انجام گرفته است. این پژوهش از نوع کاربردی و روش تحقیق توصیفی-تحلیلی است و تلاش شده است با احصای معیارها و شاخص های موثر، میزان اهمیت هریک با استفاده از نظر خبرگان مشخص شود. از این رو سه مولفه کالبدی، اجتماعی و فعالیتی-عملکردی شناسایی شد و با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و نرم افزار Expert Choice ، به تعیین ضرایب اهمیت معیارها و زیر معیارها اقدام شد. جامعه مورد پژوهش را کارشناسان تشکیل داده اند که در پاسخگویی به سوالات پرسشنامه به صورت تصادفی انتخاب شده اند. نتایج حاکی از آن است که معیار کالبدی با وزن۰.۳۱ نسبت به بقیه معیارها از اهمیت بیشتری بر خوردار است و معیارهای تنوع بصری و نفوذپذیری از معیار اصلی کالبدی با وزن ۰.۲۹ بیشترین ضریب اهمیت را در فرآیند ارتقاء تعاملات اجتماعی از منظر متخصصین به خود اختصاص داده است.

کلیدواژه ها:

تعاملات اجتماعی ، فضای شهری ، خیابان پیاده محور ، خیابان چهارباغ عباسی اصفهان