خوانش مولد پیشینه های معماری ایران با هدف آشکارسازی تمهیدات فرمی بکار رفته در رابطه تزئین و معماری

این پژوهش با هدف خوانش ظرفیت مولد پیشینه های معماری ایران با تمرکز بر آشکارسازی تمهیدات فرمی بکار رفته در رابطه میان تزئین و معماری انجام شده است و از شیوه جدیدی برای خوانش تزیینات سخن به میان می آورد که نه مانند مطالعات پیشین این حوزه درگیر تفسیر اهداف تزئینات باشد و نه توصیف پیامد های آن، در عوض به خوانش نسبت میان تزیین و معماری می پردازد، که می تواند ابعاد تازه ای از تحولات درونی فرم معماری را برای ما آشکار سازد.اهمیت، تنوع و پیچیدگی تزیینات معماری ایران، بر لزوم بررسی همه جانبه آن و بهره گیری از انواع استراتژی های خوانش تاکید می کند. مقاله پیش رو با اشاره بر اهمیت کاوش در ظرفیت سازمانی فرم پیشینه ها قصد دارد از طریق یک رویکرد فرمی، طبیعت تمهیدات و روابطی که در طول تاریخ معماری ایران می توانند میان تزئین و شیء میزبان(معماری) میانجیگری کنند را آشکار سازد. این تمهیدات با توجه به چارچوبی که توسط "رابطه تمهید/ ماده" متعلق به نقد فرمالیستی ادبیات روسیه ایجاد شده مورد بررسی قرار گرفته اند که هم از طریق آن می توان فرم معماری را در تمامیت خود درک و بررسی کرد و هم می تواند به عنوان روشی بمنظور تجزیه و تحلیل مولد پیشینه های معماری مورد استفاده قرار گیرد. این شیوه از ویژگی های بصری یا خودارجاعی تمهیدات چشم پوشی نمی کند اما هدف اصلیش آشکارسازی نقش ابزاری تمهیدات است و با خوانش تزیین به مثابه یکی از مولفه های فرم معماری تلاش می کند دیاگرام های گوناگونی را با هدف تبیین نسبت میان تزیین و معماری و به عنوان واژگان جدیدی برای گسترش مرز های دیسیپلین معماری ارائه کند.

کلیدواژه ها:

خوانش مولد ، پیشینه های معماری ایران ، تمهیدات فرمی ، رابطه تزئین و معماری