تاثیر تمرینات ورزشی بر نسبت مویرگ به تار عضلانی در افراد در معرض خطر بالای کاهش چگالی عروق کوچک: مطالعه فراتحلیلی

مقدمه و هدف: بسیاری از بیماری ها سبب کاهش چگالی عروق کوچک در عضلات اسکلتی می شوند و تعیین کمی اندازه اثر تمرینات ورزشی بر نسبت مویرگ به تار عضلانی می تواند در دقیق سازی نسخه های ورزشی ویژه افراد مستعد، کاربردی باشد. مواد و روش ها: جستجو برای مقالات انگلیسی در پایگاه های اطلاعاتی وب آو ساینس، اسکوپوس و پابمد بدون محدود کردن سال انتشار تا فوریه سال ۲۰۲۳ انجام شد. اندازه اثر تفاوت(WMD) با فاصله اطمینان ۹۵ % با استفاده از مدل اثر تصادفی انجام شد. همبستگی بین متغیرها با استفاده از فرارگرسیون مدل اثرات ثابت بررسی شد. یافته ها: اندازه اثر کلی مستخرج از ۳۰۸ آزمودنی مورد شمول در ۲۲ مداخله تمرین ورزشی، برابر با ۲۱/۰ (۲۶/۰ تا ۱۷/۰ ۹۵% CI:) به دست آمد (۰۱۴/۰=p، ۱۶/۴۴=I۲). طبق نتایج فرارگرسیون مدل اثرات لحظه ای بین مقدار تغییرات نسبت مویرگ به تار عضلانی آزمودنی های مورد شمول در مداخلات مختلف با سن آنها همبستگی معنی داری مشاهده نشد (۹۲/۰=p، ۰۰/۰=r و ۰۹۹/۰=z). این اندازه اثر در تحقیقات دارای مدت تمرین کمتر از هشت هفته (۳=n) برابر با ۱۸/۰، در تحقیقات دارای مدت هشت هفته (۷=n) برابر با ۲۲/۰ و در تحقیقات دارای بیش از هشت هفته (۱۲=n) برابر ۲۲/۰ بود (۰۰۱/۰=p، ۶۸/۹=Z). همچنین اندازه اثر تمرینات ورزشی HIIT و هوازی شدید (۲۳۹/۰=MD) از اندازه اثر مستخرج برای تمرینات MICT و هوازی (۲۰۶/۰=MD) بیشتر بود (۰۰۱/۰=p، ۷۳/۹=Z). نتیجه گیری: اثرات تمرین ورزشی بر چگالی عروق عضلات در بیماران مستعد در هر سنی روی می دهد و برای افزایش اثرات تمرین حتما باید بر تمرینات طولانی مدت و دارای شدت بالاتر تمرکز شود.

کلیدواژه ها:

تمرین ورزشی ، چگالی مویرگی ، فراتحلیل