مقایسه اثر دو شیوه تمرینات مقاومتی بر شاخص های آسیب عضلانی و عملکرد حرکتی کشتی گیران جوان

هدف: هدف از تحقیق حاضر مقایسه اثر دو شیوه تمرینات مقاومتی به شکل سنتی و تمرینات تعلیقی- مقاومتی بر سطوح سرمی شاخص های آسیب عضلانی و عملکرد حرکتی کشتی گیران جوان می باشد. روش: تعداد ۳۰ نفر از کشتی گیران جوان انتخاب و به صورت تصادفی به ۳ گروه کنترل، تمرینات سنتی-مقاومتی و تمرینات تعلیقی-مقاومتی تقسیم شدند. سطوح سرمی کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز به صورت خون گیری ناشتایی مورد بررسی قرار گرفت. قدرت عضلانی، سرعت، توان و چابکی نیز به ترتیب بوسیله آزمون های یک تکرار بیشینه در حرکت پرس سینه، آزمون ۱۵ یارد سرعت، پرش سارجنت و T، مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس هر یک از گروه های تمرینی به مدت ۱۲ هفته، ۳ جلسه در هفته و هر جلسه تمرینی به مدت ۳۰-۴۵ دقیقه تمرینات مربوط به خود را انجام دادند. در پایان ۱۲ هفته تمرینات، مرحله پس آزمون انجام شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری یافته های تحقیق از روش های آماری تحلیل واریانس دوطرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس دوطرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که در مرحله پس آزمون، هر دو شیوه تمرینات سنتی-مقاومتی و تعلیقی-مقاومتی موجب بهبود معنی دار قدرت، سرعت، توان و چابکی و همچنین کاهش معنی دار سطوح سرمی کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز شده است (۰۵/۰p≤). نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر، به نظر می رسد تمرینات تعلیقی-مقاومتی با توجه به ویژگی های منحصر به فرد خود، می تواند به عنوان رویکردی نوین در کنار تمرینات سنتی-مقاومتی، جهت بهبود عملکرد حرکتی و همچنین کاهش سطوح شاخص های آسیب عضلانی کشتی گیران جوان مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

تعلیقی- مقاومتی ، تمرینات سنتی ، عملکرد حرکتی کشتی ، کراتین کیناز ، لاکتات دهیدروژناز