بررسی سطوح سرمی برخی نشانگرهای پیش اگهی اختلال قلب در پاسخ به تعامل یک دوره تمرین هوازی و مصرف عصاره چای سبز در مردان مبتلا به دیابت نوع ۲

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر سطوح سرمی برخی نشانگرهای پیش اگهی اختلال قلب در پاسخ به تعامل یک دوره تمرین هوازی و مصرف عصاره چای سبز در مردان مبتلا به دیابت نوع ۲ انجام شد. روش : ۳۲ مرد مبتلا به دیابت نوع ۲ با میانگین سن ۹/۱۰ ± ۵۰ سال، در قالب چهار گروه هشت نفر، ۱)چای سبز (GT)، ۲)چای سبز+ تمرین هوازی (GT+AT)، ۳)دارونما (PL) و ۴)دارونما + تمرین هوازی (Pl+AT)، بمدت هشت هفته، پروتکل تمرین هوازی را بمدت ۶۰ دقیقه با شدت ۶۵-۵۵% MHR دویدن بر روی تردمیل انجام دادند و عصاره چای سبز را روزانه به مقدار ۸۰۰ میلی گرم چای سبز مصرف نمودند. نشانگر های قلبی شامل GDF-۱۵ و NT-proBNP از طریق خونگیری دو مرحله ای پیش آزمون و پس آزمون ارزیابی گردید. تحلیل یافته ها با استفاده از آزمون انووآ با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی انجام شد.یافته ها: یافته ها نشان داد که سطوح سرمی نشانگرهای GDF-۱۵ و NT-proBNP در پس آزمون نسبت به پیش آزمون در هر سه گروه GT، GT+AT و Pl+AT کاهش معناداری داشت (۰۰۰/۰>p) که بیشترین کاهش در گروه GT+AT نسبت به گروه های GT و Pl+AT مشاهده شد (۰۰۰/۰>p). نتایج همچنین نشان داد که شاخص HOMA-IR در هر سه گروه GT، GT+AT و Pl+AT در پس آزمون نسبت به پیش آزمون کاهش معنادار داشت (۰۰۰/۰>p). بحث: در مجموع می توان گفت که تمرین هوازی، چای سبز و یا تعامل هر دو باعث کاهش معنادار سطوح بیومارکرهای قلبی می-گردد که این با بهبود شاخص های آنتروپومتریکی و بهبود متابولیسم گلوکز در مردان مبتلا به دیابت نوع ۲ همراه بود.

کلیدواژه ها:

بیومارکر قلب ، GDF-۱۵ ، NT-proBNP ، تمرین هوازی ، اپی گالوکاتچین گالات و دیابت نوع ۲