اثر بخشی آموزش مثبت نگری بر افزایش احساس تعلق به مدرسه در دانش آموزان

هدف این پژوهش بررسی اثر بخشی آموزش مثبت نگری بر افزایش احساس تعلق به مدرسه در دانش آموزان است. روش تحقیق این مقاله به صورت مروری و کتابخانه ای با استفاده از ابزارهایی چون مقالات، نشریات وسایت های مرتبط با موضوع صورت گرفته است. نتایج پژوهش نشان می دهد با توجه به تاثیر بزرگی که آموزش رویکردهای مثبت نگر در زندگی دانش آموزان می تواند داشته باشد، توصیه می شود که این رویکردها به عنوان یک بخش اساسی از برنامه های آموزشی در مدارس و مراکز آموزشی مختلف قرار گیرند. با اجرای این برنامه ها، مدارس می توانند به دانش آموزان کمک کنند تا با اطمینان بهتری به زندگی نگاه کنند و از ابزارها و تکنیک های مناسب برای دستیابی به موفقیت و خوشبختی استفاده کنند. آموزش رویکردهای مثبت نگر می تواند بهبود قابل توجهی در عملکرد تحصیلی دانش آموزان داشته باشد. آموزش رویکردهای مثبت نگر می تواند به دانش آموزان کمک کند تا مهارت های خودتنظیمی خود را بهبود بخشند و بهتر در مدیریت زمان و وظایف خود عمل کنند. آموزش رویکردهای مثبت نگر می تواند به دانش آموزان کمک کند تا در مواجهه با وضعیت های مختلف، خودکنترلی بهتری داشته باشند و بهترین واکنش ها را انتخاب کنند. وقتی افراد خود را به عنوان عضوی از یک گروه یا طبقه اجتماعی طبقه بندی می کنند، نوعی حس تعلق به وجود می آید. این حس تعلق نیز ممکن است به وسیله فرایندهای پویا مانند تمایل به ارتقای خود یا خود اثباتی و خود سازگاری برانگیخته شود. از سویی امروزه ارتباط با دیگران، یکی از مهم ترین و در عین حال با ارزش ترین بخش از زندگی هر یک از ما را تشکیل می دهد. هر یک از ما چه در محیط کار و چه در محیط خانه، با دیگران به نوعی در ارتباط هستیم. در واقع بیشترین ساعت عمر ما در ارتباط با دیگران سپری می شود. در نتیجه نوع این ارتباط در زندگی هر کس نقش بسیار مهمی را ایفا می کند. بدین علت روان درمانگران مثبت نگر علاقه مند به ایجاد و تقویت توانمندی ها، خودمختاری، تسلط محیطی، رشد شخصی، روابط با دیگران، هدفمندی در زندگی، پذیرش خودبا هدف کنترل نقاط ضعف و اصلاح جنبه های بد زندگی اند.

کلیدواژه ها:

مثبت نگری ، تعلق به مدرسه ، دانش آموزان